1 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : پنج نفر نمازى ندارند: زنى كه شوهرش بر او خشمگين است ... و شخصى كه با برادرش قطع رابطه كرده و بيش از سه روز با او گفتگو نكند و آن كه پيوسته شراب مى نوشد و امام گروهى كه براى آنان نماز مى خواند و حال آنكه او را دوست ندارند.
2 ـ نماز سه نفر، از بالاى سرشان، يك وجب هم بالا نمى رود: مردى كه امام جماعت گروهى شده است، حال آن كه از او ناخشنودند، زنى كه شب را به روز مى برد و حال آنكه شوهرش بر او خشمگين است و دو برادر از هم جدا شده .
3 ـ خدا تا چهل روز نماز آن را كه شراب مى نوشد تامست شود نمى پذيرد[1].
4 ـ خداى متعال ، تا چهل شبانه روز نماز و روزه غيبت كننده از مرد يا زن مسلمان را نمى پذيرد ، مگر اينكه غيبت شونده از او درگذرد.
5 ـ خداوند به من وحى كرد كه اى از تبار رسولان و بيم دهندگان، قومت را بترسان از اينكه به خانه اى از خانه هاى من درآيند در حالى كه چيزى از بندگانم به ستم نزد آن ها باشد كه پيوسته او را در طول ايستادن به نماز در پيشگاهم، لعنت مى كنم تا آنگاه كه آنچه را به ستم گرفته باز گرداند.
6 ـ هر كس جامه اى به ده دينار بخرد و يك درهمش حرام باشد، خداوند تا هنگامى كه در بر اوست، نمازش را نمى پذيرد.
7 ـ امام علىّ عليه السّلام : بنگر در چه نماز مى خوانى و بر چه نماز مى گزارى، اگر از راه و طريقه حلالش نباشد، پذيرشى نيست.
8 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : خداوند جلّ جلاله نماز كسى را كه زكات نپردازد ، نمى پذيرد تا آنگاه كه ميان هر دو جمع كند، كه خداوند جلّ جلاله آن دو را جمع كرده است، پس ميان آن دو جدايى ميندازيد.
9 ـ امام باقر عليه السّلام : همانا خداوند جلّ جلاله ، نماز را با زكات همراه كرده است و گفته: «نماز بر پاداريد و زكات بپردازيد»[2] . پس هر كس نماز برپا دارد و زكات ندهد، نماز را هم بر پا نكرده است.
10 ـ امام صادق عليه السّلام : كسى كه به پدر و مادرش كينه توزانه بنگرد، حتّى اگر بر او ستمكار باشند، خداوند نمازى را از او نمى پذيرد.
11 ـ هر زنى كه خود را براى غير شوهرش خوشبو كند، نمازش پذيرفته نمى شود تا آنگاه كه از آن بوى خوش غسل كند همچون غسل جنابت.
12 ـ در آنچه خداوند متعال به داود وحى كرد: بسا كه بنده نماز مى گزارد و آن را به صورتش مى زنم و از شنيدن صدايش، خوددارى مى كنم . اى داود ، آيا مى دانى آن چه كسى است؟ آن كسى است كه با چشم ناپاك به حرم مؤمنان، فراوان مى نگرد و نيز كسى كه با خود گفته است اگر حاكم مى شد به خاطر آن و به ستم گردن مى زد.
________________________________________
(1) در جامع الأخبار افزوده است: «و اگر باز گردد، خدا هم به سوى او باز مى گردد».
(2) در هفت جاى ديگر قرآن كريم نيز اين همراهى به چشم مى خورد.
موسسه علمي فرهنگي دارالحديث

نوشتن دیدگاه