دکتر پارسادوست مینویسد:

شاه اسماعیل با تعصب در شیعه گری آرزومند بود با فتح بغداد بر نجف و کربلا دو شهر مقدس شیعیان دست یابد و به زیارت امامان شیعه نائل گردند. باریک بیگ (سنی مذهب/حاکم آنجا) با ارسال هدایا نتوانست شاه اسماعیل را راضی کند، بنابراین تصمیم به تجهیز سپاه برای جنگ با سپاه صفویه گرفت.

شاه اسماعیل پس از آگاهی از تصمیم حاکم بغداد به پایداری، حسین بیگ لله را به عنوان پیش قراول لشگر فرستاد و خود به دنبال او حرکت کرد. باریک بیگ از جان خود ترسید و با توجه به احتمال شورش در لشگرش به حلب گریخت و سپاه صفویه ۱۴ اکتبر ۱۵۰۸ بدون جنگ وارد بغداد شد.

شاه اسماعیل، سید محمد کمونه - تولیت نجف را از زندان سنیان آزاد کرد و او را گرامی داشت و مجدد تولیت نجف را به وی سپرد و سپس برای زیارت عازم کربلا و نجف شد. او در نزدیک نجف از اسب پیاده شد و تا آرامگاه علی بن ابیطالب علیه‌السلام پیاده رفت و علاوه بر زیارت، قندیل های طلا و ابریشم و اجناس نفیس به آرامگاه مقدس شیعیان در نجف و کربلا هدیه کرد.

شاه اسماعیل اول ص ۳۰۰ - ۳۰۲

نوشتن دیدگاه