شیخ طوسی با سند خود از علی بن محمد صیمری کاتب نقل می‌کند که گفت:
با دختر جعفر بن محمود کاتب ازدواج کردم، او را آن‌چنان دوست داشتم که بی‌نظیر بود، فرزندی برایم نیاورد.
خدمت امام رضا علیه‌السلام [یا طبق نسخه‌ی کتاب بحارالانوار: خدمت امام هادی علیه‌السلام] رسیدم، و از نازا بودن او شِکوه کردم.
امام علیه‌السلام تبسمی کرد، و فرمود: انگشتری که نگینش فیروزه باشد بگیر، و بر آن بنویس:
رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ! ﻣﺮﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ(ﺑﻲ ﻓﺮﺯﻧﺪ) ﻣﮕﺬﺍﺭ ; ﻭﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺍﺭﺛﺎﻧﻲ (انبیا/٨٩)
می‌گوید: من به این دستور عمل کردم یکسال نشده بودکه خداوندپسری به من عنایت کرده بود
یادداشت مرتبط:
مرحوم حجت‌الاسلام شیخ احمد کافی در یکی از سخنرانی‌های خویش می‌گوید:
دوعدد انگشتر فیروزه با همان کیفیت نوشتاری سوره انبیا آیه ۸۹ حک وتهیه شود و زن و مرد هر کدام به دست کنند.
ایشان سپس می‌گوید: شاید به هزار نفر توصیه کرده‌ایم و بچه‌دار شده اند و مجرب است.
منابع:
۱. امالی، شیخ‌طوسی، ۴۹، ح۶۲
۲. بحارالأنوار، ج ۹۵، ص۳۴۳
۳. تحفه الرضویه، ص۲۸۹
۴. دانشنامه امام هادی علیه السلام، ج۱، ص۴۸۳
