أبُو عَلِیِّ بْنُ شَیْخِ الطَّائِفَةِ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْمُفِیدِ عَنْ أَبِی الْقَاسِمِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِی عَلِیٍّ مُحَمَّدِ بْنِ هَمَّامٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ جَدِّهِ مَسْعَدَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ علیهما السلام یَقُولُ:
وَ اللَّهِ لَا یَهْلِکُ هَالِکٌ عَلَی حُبِّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ إِلَّا رَآهُ فِی أَحَبِّ الْمَوَاطِنِ إِلَیْهِ وَ لَا یَهْلِکُ هَالِکٌ عَلَی بُغْضِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ إِلَّا رَآهُ فِی أَبْغَضِ الْمَوَاطِنِ إِلَیْهِ.
ابوعلی بن شیخ الطائفۀ با سندی از مسعدۀ روایت کرده که شنیدم أبا عبدالله جعفر بن محمّد علیه السّلام می فرمود:
به خدا سوگند دوستدار علی مرگ را تجربه نمی کند تا اینکه علی بن أبی طالب علیه السّلام را در جایی که دوست دارد، ببیند و دشمن علی بن أبی طالب مرگ را تجربه نمی کند مگر اینکه علی بن أبی طالب را در جایی که منفورترین جا برایش باشد، ببیند.
بحارالانوار ج ۳۹، ص ۲۸۰.
اللّهُـــمَّ الْعَـنْ اَوَّلَ ظٰـالِــمٍ ظَلَـمَ حَــقَّ مُحَمَّــدٍ وَ آلِ مُحَمَّــدٍ، وَ آخِـرَ تابِـعٍ لَـهُ عَلـى ذلِـڪْ
