در دوران 10 ساله عمر نقل و کتابت حدیث به مقتضای روش خشن و سختگیری خلیفه ممنوعیت بیشتری پیدا نمود.
خلیفه دوم نه تنها از نقل و نوشتن حدیث ابا و امتناع داشت بلکه در اجرای نظرش قدرت و نیرو هم بخرج میداد.
قرظة بن کعب صحابی معروف گوید : عمر که میخواست مارا به سوی عراق روانه کند خود نیز تا «صرار» ما را همراهی نمود و در بین راه از ما سوال نمود میدانید چرا شما را مشایعت میکنم؟
گفتیم برای احترام و تکریم
گفت : آری ولی در ضمن این احترام مطلب دیگری هم هست و آن مطلب این است که : شما به شهری میروید که قرائت قرآن فضای مسجد و انجمن خود را پر از صدا نموده اند ، و محاکات زنبور عسل را در کندو میکنند آنان را با نقل حدیث از راه باز نداریدو مشغول نسازید، قران را تجرید کنید و با او هیچ سخن و حدیثی در میان نیاورید و روایت از رسول خدا صلی الله علیه وآله را کم به میان آورید و من در این کار شریک و همکار شما و در این عمل پشتیبان شما هستم.
و چون قريظة وارد کوفه گردید بدو گفتند از احادیث پیامبر برای ما بگو قریظه در پاسخ آنان گفت:عمر ما را از نقل حدیث منع نموده است
مستدرک حاکم ج 1ص 102
سنن ابن ماجه ج1باب 3
طبقات ج6 ص2
جامع بیان العلم ج2ص147
سنندارمی ج1 ص85
تذکرة الحفاظ ج1 ص3
در دوران خلافت عثمان نه تنها توجیهی به حدیث و حتی آیات قران مجید نگردید بلکه قاریان قرآن و نقل کنندگان احادیث به بیابانها و دور از اجتماع تبعید شدند و بعضی دیگر زندانی ، و عده دیگری را بوسیله شلاق و تازیانه از نقل حدیث جلوگیری نمودتد.
داستان تبعید ابوذر صحابه بزرگ به شام و سپس به ربذه و شتم و کتک کاری نسبت به صحابی بزرگ دیگر عبدالله بن مسعود در میان مسجد و شکستن دنده اش ، و ضرب عمار یاسر که منجر به بیهوشی و فتق وی گردید و خلاصه هتک و شتم وتبعید و توهین ده ها نفر از صحابه رسول خدا و پیشگامان اسلام همه و همه از اینجا سر چشمه می گرفته است.
در توضیح و تفسیر این حوادث به الغدير ج 8-9 مراجعه شود
عثمان در بالای منبر علنا نقل احادیث را باستثنای حدیثهایی که خودش شنیده بود ممنوع اعلام نمود . و با این فرمان که :
لایحل لاحد ان بری حدیثا من رسول الله لم اسمع به فی عهد ابی بکر و لا عهد عمر،
کسی مجاز نیست باستثنای حدیثهایی که خود من در عهد ابوبکر و عمر شنیده ام از رسول خدا حدیثی نقل کند ، نقل حدیث را قدغن نمود ، و از اینجا شدت ممنوعیت کتابت حدیث هم روشن خواهد گردید.
قبول الاخبار ص29
مسند امام احمد ج 1 ص363 به نقل از السنة قبل التدوين ص97
طبقات ابن سعد ج 2 قسم 2 ص100
