از آنجا كه خدا مى خواهد ولىّ بزرگ دين او در خانه پيامبر بزرگ شود و تحت تربيت رسول خدا قرار گيرد، توجّه پيامبر را به اين كار معطوف مى دارد. مورخان اسلامى مى نويسند:
خشكسالى عجيبى در مكه واقع شد.ابوطالب، عموى پيامبر، با عايله و هزينه سنگينى روبرو بود. پيامبر با عموى ديگر خود، عباس، كه ثروت و مكنت مالىِ او بيش از ابوطالب بود به گفتگو پرداخت و هر دو توافق كردند كه هر كدام يكى از فرزندان ابوطالب را به خانه خود ببرد تا در روزهاى قحطى گشايشى در كار ابوطالب پديد آيد. از اين جهت عباس، جعفر را و پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) حضرت على را به خانه خود بردند.(1)
اين بار كه امير مؤمنان به طور كامل در اختيار پيامبر قرار گرفت از خرمن اخلاق و فضايل انسانى او بهره هاى بسيار برد و موفق شد تحت رهبرى پيامبر به عاليترين مدارج كمال خود برسد. امام (عليه السلام) در سخنان خود به چنين ايام و مراقبت هاى خاص پيامبر اشاره كرده، مى فرمايد:
وَلَقَدْ كُنْتُ أَتَّبِعُهُ اتِّباعَ الْفصيلِ أَثَرَ أُمِّه يَرْفَعُ لي كُلَّ يَوْم مِنْ أَخْلاقِهِ عَلَماً وَيَأْمُرُني بالاِقْتِداءِ بِهِ.(2)
من به سان بچّه ناقه اى كه به دنبال مادر خود مى رود در پىِ پيامبر مى رفتم; هر روز يكى از فضايل اخلاقىِ خود را به من تعليم مى كرد و دستور مى داد كه از آن پيروى كنم.

1 . سيره ابن هشام، ج1، ص236.
2 . نهج البلاغه عبده، ج2، ص182.

نوشتن دیدگاه