دو لشکر جنگ را شروع کرده، با نیزه و شمشیر به قتال پرداختند، جز صدای چکاچک شمشیر و نیزه صدای دیگری شنیده نمی شد، در این گیر و دار عمار یاسر سر به آسمان بلند کرد و گفت:
اللهم انک تعلم انی لو کنت اعلم ان رضاک فی ان اقذف نفسی فی هذا الفرات فاغرقها لفعلت.
خدایا! اگر می دانستم رضای تو در آن است که خویشتن را در این آب فرات غرق کنم، همین کار را می کردم.
و ادامه داد: خدایا اگر می دانستم رضایت تو آن است که شمشیر در سینه خود فرو کنم، حتماً همین کار را می کردم. سپس گفت: خدایا، می دانم هیچ کاری نیکوتر از جهاد با این قوم ستمکار و گمراه نیست. پس از دعا، به مردم گفت: ای مسلمانان! با این پرچم ها و علم ها که همراه معاویه است سه نوبت در خدمت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله جنگ کردیم و این چهارمین بار است، من امروز در راه مولایم علی علیه السلام شهید می شوم، چون مرا بکشند شما دوستان، سلاح مرا برگیرید، مرا با خونم در همان لباس رزم بعد از خواندن نماز در قبرم دفن کنید. آن گاه مرا با خدایم تنها بگذارید؛ امیرالمؤمنین علی 7 امام و مقتدای ماست و در قیامت از نیکان شفاعت می کند.
بعد گفت: ای یاران! هر کسی طالب بهشت است به نزد من آید تا به کمک شمشیر و نیزه خود را به جنت رضوان برسانیم، امروز روز ملاقات و دیدار با محبوبم محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و پیروانش مثل جعفر طیار و حمزه سیدالشهدا است. (88)
آن گاه مقابل لشکر معاویه آمد، رجز می خواند و پی در پی حمله می کرد و می گفت: ای اهل شام! ما شما را بر باطن و خویشتن را بر حق می دانیم او چون جان خود را در کف گرفته بود بی محابا حمله می کرد، در آن هنگام گروهی از اهل بغی او را محاصره کرده تا این که پسر جون سکونی نیزه ای بر پهلوی عمار زد، عمار از آن ضربه زخمی شد به زمین افتاد؛ اما به موضع خود برگشت و آب خواست، غلامی به نام راشد داشت، برایش شیر آورد و گفت: ای خواجه این شیر را به جای آب بنوش.
چون عمار چشمش به شیر افتاد تکبیر سر داد و گفت: (89)صدق رسول الله، حبیب من رسول خدا صلی الله علیه و آله مرا خبر داد، آخرین روزی من در دنیا، شیر خواهد بود. بعد از نوشیدن شیر، کلمه شهادتین را بر زبان راند و سپس جان داد. رحمة الله علیه به دیدار محبوب و لقاء پروردگار شتافت.
وقتی امیرالمؤمنین علی علیه السلام از واقعه عمار خبر یافت بر بالین وی آمد و سر او را بر زانو گرفت و گفت:
هر کس از وفات عمار دلتنگ نشود از اسلام و مسلمانی بویی نبرده است، خدا عمار را در روز قیامت رحمت کند، هر وقت در خدمت مصطفی صلی الله علیه و آله سه نفر را می دیدم عمار چهارمین آنان بود و هر وقت چهار نفر را دیدم عمار پنجمین آنان بود. نه یک نوبت بلکه دو نوبت و سه نوبت، بهشت بر عمار یاسر واجب است، بر او گوارا باشد، او را کشتند در حالی که او با حق و حق با او بود و محمد مصطفی صلی الله علیه و آله فرمود:
یدور الحق مع عمار حیثما دار. قاتل عمار و دشنام دهنده او را بهره ای از آتش دوزخ است.
سپس به اتفاق افراد بر او نماز گزارد و او را دفن کرد.

88) تاریخ طبری، 6/21.
89) این حکایت را بیهقی در کتاب الدلائل 6/420. و احادیث مختلفی در این خصوص وارد شده است.

نوشتن دیدگاه