بیان شرف ائمه و علمای راسخین می فرماید (علیه السلام)، در ضمن بیان حال خویش تاویل قلب المومن عرش الله و مراد به عرش الله آن عرشی است که محل تجلی اطلاق الوهیت باشد و این نیست الا دل انسان کامل.
پس می فرماید (علیه السلام) که: منم آنکه او بر دارنده عرش است با نیکوان از فرزندان من خواه نسبی و خواه جسمی که این وراثت انحصار به نسبی ندارد و آنچه انحصار به نسبی دارد همین حمل سر محمدیست صلی اله علیه و آله که البته حامل آن در اولاد حضرت سیده نساء العالمین - علیها السلام - می باید و حمل عرش الله و جمله عروش در ضمن حمل سر محمدیست - صلی اله علیه و آله - اندراج دارد و می فرماید که: من حامل علمم که به آن حمل عرش الله می توان کرد من حامل آنم.
تفصیل این علم از تنزیلات الهی که قرآن و کتب سالفه است یافته می شود و این تاویل اختصاص به من دارد که من مرسوخ در علمم یعنی اصل علم راسخ و حقیقت رسوخ در علم به من اختصاص وهبی یافته و بس. تاویل کتب الهی نزد من باشد چنانچه معدن علم فرموده: انا قاتل علی تنزیل القرآن وعلی یقاتل علی تاویل القرآن(486) والله اعلم.
486) ینابیع المودة.
