چون جبابره و فراعنه تمام به توجه و دعاء انبیاء هلاک شده اند، بطریق اظهار معجزه از طرف ولایت انبیاء است و ولایت سر علی بن ابیطالب (علیه السلام) و تعین حقیقت اوست چنانکه مکررا ذکر شده.
پس علی بن ابیطالب (علیه السلام) هلاک کننده آن جبابره و فراعنه باشد که کنت مع الانبیاء سرا و چون صورت این معنی حقیقت و اصل است نه مجاز و فرع، می فرماید (علیه السلام) که: بسیف حقیقت خود آنها را هلاک می کردم که آن سیف دو فقره داشت جمالی و جلالی.
که فقرة جمالش منشاء نبوت انبیاء است و فقره جلالش منشاء ولایت اولیا.(467) پس فی الحقیقه انبیاء به ظهور تعین حقیقت من که عین حقیقت محمدیست صلی اله علیه و آله ظاهراند، پس منم که در مرائی ایشان منطبعم و از آن ساطع، پس ظاهر از ایشان عین ظاهر از من است و آن فقره و دو شاخ حقیقت من، یکی از صلب عبدالله سر بر آورد و یکی از صلب ابی طالب، چنانکه کریمه (انفسنا و انفسکم)(468) تلویح نموده.
467) رض: اولیاء و انبیاء.
468) آل عمران / 61.
