می فرماید- (علیه السلام) - که: منم آن فردی که در قیامت حقیقی برمی خیزم و قیامات ادوار(ی) عظمی و کبری و وسطی و صغری که در عوالم اربعه می شود، فرد اول نزد انتقال آن نشأة منم، که در نشأة لا حق بظهور حقیقت خود قائم اولا و بالذات و مراد از قیامت حقیقی(443) آن قیامت جامعه میان قیامتها است که از افراد کمل اولیا در هر آن ظهور انفسی دارد و بعد از اتمام دوره عظمی ظهور آفاقی می یابد و دریافت آن بسیار عزیز و نادر است و می فرماید: (علیه السلام) که من آنم که اگر مرا بمیرانند نمی میرم و اگر مرا بکشند کشته نمی شوم زیرا که حیات ساری در مجاری عوالم اربعه منبعثی از حقیقت من است و عین آن حیاتم و شی ء قبول ضد خود نمی کند.
و در حق تابعان منتبسان وارد است که، ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون(444) - و المومنون لا یموتون الحدیث - پس من عین وجود عام و حیات ساریم و مرا موت و قتل ممتع باشد، و الله اعلم.
443) رض:مراد از آن قیامت آن قیامت
444) آل عمران / 169.