ابو الحسین بن عمر بن محمد بن سهل صوفی رازی از منجمان قرن چهارم (م ۳۷۶ ق) است که در شهر ری به دنیا آمد و در دستگاه عضد الدوله دیلمی خدمت نمود. از تالیفات عبارتند از: الکواکب الثابته، مرآت الاسرار و کتاب التذکره. (معجم المولفین، ج ۵: ص ۱۶۲) ذکر آن آفتاب دین و دولت، آن هادی ملت و دولت، آن قائم پاک احمدی، امام بر حق ابوالقاسم م ح م د بن الحسن المهدی رضی الله عنه وی امام دوازدهم است از ائمه اهل بیت، مادرش ام ولد بود و نرجس نام داشت.
ولادتش شب جمعه، پانزدهم شعبان سال ۲۵۵ به روایت شواهد النبوه به تاریخ ۲۳ رمضان سال ۲۵۸ در سر من رای واقع شد. و امام دوازدهم در کنیت و نام حضرت رسالت پناهی (صلی الله علیه و آله) موافقت دارد و القاب شریفش مهدی و حجت و قائم و منتظر و صاحب الزمان و خاتم اثنا عشر است. صاحب الزمان در وقت وفات پدر خود امام حسن عسکری پنج ساله بودند که بر مسند امامت نشستند، چنانچه حق تعالی یحیی بن زکریا (علیه السلام) را در حالت طفولیت، حکمت و کرامت فرمود، عیسی بن مریم را در وقت صبابت به مرتبه بلند رسانید، همچنین در صغر سن او را امام گردانید. (1)

پاورقی :
 (1) کشف الاستار، ص ۴۹ (به نقل از مرآه الاسرار).

نوشتن دیدگاه