ابن ابی یعفور (یکی از شاگردان امام صادق (علیه السلام)) می گوید: ما با خطاب جهنمی همنشین بودیم، و او نسبت به آل محمد (صلی الله علیه و آله)، ناصبی شدید بود (بسیار آنها را دشمن داشت) و از دوستان نجده حروری (رییس خوارج منسوب به قریه حرواء) به شمار می آمد.
خطاب، بیمار شد و در بستر مرگ افتاد، من به خاطر همنشینی سابق و تقیه، به عیادت او رفتم، دیدم بی هوش شده و در حال جان دادن است، ناگاه شنیدم که می گفت: مالی ولک یا علی : مرا به تو ای علی (علیه السلام) چه کار؟ (چرا با تو دشمنی کردم که اکنون کیفر سختش را بنگرم).
ابن ابی یعفور می گوید: بعداً به حضور امام صادق (علیه السلام) رفتم و ماجرای جان کندن و سخن خطاب را، برای امام صادق (علیه السلام) بیان کردم.
آن حضرت، دوباره فرمود: رآه ورب الکعبه : به خدای کعبه، او علی (علیه السلام) را دید (یعنی خطاب، هنگام مرگ، علی (علیه السلام) را دید، و فهمید که دشمنی با آن حضرت، چه باطن پرعذابی دارد.)(1)
**************************************
1) فروغ کافی، ج 3، ص 133.

نوشتن دیدگاه