حکما ، مدینه فاضله را چنین تعریف کرده اند که خود مردم به حدی از درک و شعور برسند که نیازی به امر و نهی نداشته باشند و خودشان نظم دهنده کار خود باشند بدون وجود رئیس و پلیس.
آن چیزی که حکما دور نمایش را تخیل کرده اند، و هیچ قدرتی نتوانسته و نمی تواند آن را تحقق بخشد، اکنون روی زمین در حجم ده ها ملیون انسان در حال رخ دادن است.
آن چه در مدت یک ماه در مراسم اربعین حسینی اتفاق می افتد در هیچ حکومت بشری نمونه ندارد، این معجزه اهل بیت(علیهم السلام)است.
اینجا همه چیز به جای خود می باشد، نه ترس از کثرت جمعیت هست و نه کمی امکانات، هم خوراک بیش از سی میلیون را مرتب می کند و هم مسکن و هم جای استراحت و هم چایی و میوه و نوشیدنی، هم امنیت را اداره می کند و هم زندگانی مدنی و شهر نشینی، و تکافل اجتماعی.
سی میلیون که رقمی نیست، اگر صد ملیون هم بیاید هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد، تجار که معمولا در چنین شرایطی بازار کسب و کارشان رونق می گیرد و سودهای کلانی را کاسب می شوند، تجارت خانه های خود را تعطیل کرده و از مال خود سفره احسان گشوده و زائران حسینی را پذیرایی می کنند.
مردم عراق که معمولا عصبی مزاج هستند با اختلافات فکری و سیاسی مختلف و احیانا متضاد همه برادر می شوند، نه عراقی ها ، که همه حسینی ها از هر ملت و نژاد و قبیله ایی که باشند. برای نمونه دو نفر هم نیستند که در این مناسبت از هم گله داشته باشند و به پلیس شکایت برند. این جا همه برادر هستند تمام قومیت ها در حب الحسین ذوب شده است.
امنیت خودشان را خودشان تنظیم می کنند، بهداشت شان را خودشان، نظم حمل و نقل و آمد و شد را خودشان ترتیب می دهند.
تمام این ها بدون هیچ تنظیم و تدبیر حکومتی، و بدون وجود رئیس و فرمانده.
تازه دشمن هم هر چه دلت بخواهد دارند، انفجار بمب و انتحاری هم چاشنی برنامه است.
تمام این ها در پهنای چند صد کیلومتری صحرا و شهرها است، این نظم و انضباط تنها در شهرها نیست بلکه در صحرا و بیابان های لم یزرع نیز وضع چنین است.
چنین جمعیتی اگر به هر شهر یا کشوری وارد شوند تمام آن کشور را فلج خواهند کرد، بزرگترین و قدرتمد ترین کشورهای دنیا توان اداره چنین جمعیتی را در کلان شهرهای خود که همه جور امکانات موجود است ندارند، چه رسد به صحرا و بیابان.
گمان می کنید اگر یک سال سی میلیون حاجی به عربستان برود دولت عربستان قادر است آن ها را اداره کند؟
تازه عربستان كه در اداره مراسم حج از قدرتهای جهانی و دولت های فراوانی بهره می گیرد توان اداره یك دهم این جمعیت را ندارد، در یک بی تدبیری هزاران حاجی را یك ساعته قربانی می کنند.
اگر در خیابان های مکه تشنه باشی کسی نیست آب به شما بدهد، باید پول بیاوری و بخری، آن جا کسی به کسی نیست.
اما در اربعین حسینی تو گویی این انسان ها همه فرشته شده اند، در خیر رسانی به دیگران و رعایت نظم و انضباط بر هم پیشی می گیرند. همه یک شبه حاتم طائی شده اند و هر چه در توان دارند بذل می کنند.
وای بر فرق من و تمثیل من، حاتم کجا این ها کجا!
برای حاتم گفته اند:
هر که نان از عمل خویش خورد
منت حاتم طائی نبرد
اما این جا برای این که شما مهمانشان شوی اشک می ریزند و التماس می کند و منتتان را به جان می خرند و شما را ممنون و متشکرند که قبول دعوت کرده اید.
از دوستان دکتر متخصص و جراح بگیر که با تجهیزات پزشکی و با افتخار آمده اند و زوار الحسین را مداوا می کنند، تا آن بچه دو ساله ای که ظرف آبی در مقابلش نهاده و به زوار آب می دهد و یا دختر بچه ای که با تمنا به شما دستمال تعارف می کند.
بنام به بزم محبت که این جا
گدائی به شاهی مقابل نشیند
وقتی دولتها می خواهند یک قسمت کار را خودشان تدبیر کنند و البته از این رهگذر نانی هم به سفره خود ببرند، چه افتضاحی به بار می آورند. صدها هزار زائر را در مرز مهران سرگردان می کنند و با وجود این که پول گرفته و ویزا داده اند مرز را می بندند، ایران هم نطق نمی کشد، بلکه مردمش را به ضرب باتوم و چوب می راند!
تازه یک سال برنامه ریخته اند، سماح راه انداخته اند، رایزنی کرده اند.
این یکی تدبیر بشر معمولی است و آن یکی هم تدبیر اهل بیت (علیهم السلام).
از این ها گذشته، هر جای دنیا که در زمان کوتاه مسافران و گردشگران جمع می شوند، آن جا می شود مرکزی برای گناه و بی حیایی و بی عفتی و غارت و سرقت، ولی این جا همه میشوند نورانی و با حیا و عفت و عصمت!
الله اکبر
این تدبیر دولت اهل بیت (علیهم السلام) است که از مردم دنیا یک شبه مدینه فاضله می سازد، مرزهای جغرافیایی و سیاسی نیز برایش مطرح نیست، از عرب و فارس و ترک بگیر تا روسی و چینی و تایلندی و مالزی و امریکایی و اروپایی و افریقایی، همه به عشق حسین بن علی سلام الله علیه آمده اند و در اتفاقی عجیب یک مرتبه مدینه فاضله را بدون دخالت حکومت ها ساخته اند.
حسن كاشانی
