راوی در روایت دیگر گوید: با مولایم علی بن ابیطالب علیه السلام در نهروان بودم. گویا مردم از کشتن خوارج در دل احساس شک و تردید کردند چرا که بسیاری از آنها قاری قرآن بودند. علی علیه السلام فرمود:
ای مردم پیامبر صلی‏ اللّه علیه و آله بما خبر داد که با گروههایی می‏ جنگیم. یکدسته از آنها از دین بیرون می‏روند و به دین باز نمی‏گردند و نشانه آن اینست که در میان آنها کسی است که یک دست ندارد و بر کتف او گوشتی مانند پستان هست که سر آن برجستگی دارد و دور آن هفت تار مو روییده، پس بگردید او را در کشته ‏ها پیدا کنید.
مردم گشتند و او را کنار نهر زیر کشته‏ها یافتند و جسدش را بیرون آوردند. علی علیه السلام تکبیر گفت و فرمود:
خدا و پیامبرش راست گفتند.
مردم نیز چون ذوالثدیه را دیدند تکبیر گفتند و بهم بشارت دادند و سجده کردند. (143)
این واقعه و صحت پیشگویی پیامبر در بین صحابه بقدری مشهور و مهم بود که عمر و عاص جنگ با ایشان را بخود نسبت می‏داد و اینکه او با آنها جنگیده است. او در نامه‏ای به ام‏المؤمنین عایشه نوشت:
من ذو الثدیه و گروهش را در نزدیک رود نیل - در مصر - کشتم.
عایشه از مسروق - که از اهل کوفه بود - پرسید:
هیچ خبر داری از اینکه علی علیه السلام ذو الثدیه را با اهل حروراء - نهروان - کشته باشد؟
گفت:
نه
عایشه گفت :
شهادت کسانی را که دیده‏اند ذو الثدیه در حروراء کشته شده بنویس و برایم بفرست.
مسروق می‏گوید: به کوفه بازگشتم. در آنزمان هفت قبیله در کوفه بودند. از هر قبیله‏ای ده نفر که جریان را دیده بودند شاهد گرفتم. آنها در گواهی نامه نوشتند:
ما دیدیم که علی علیه السلام ذو الثدیه را همراه دیگر خوارج در نهروان - حروراء - کشت.
و در ذیل آن امضاء کردند. این گواهی نامه را که شهادت هفتاد نفر در آن ثبت شده بود نزد عایشه بردم و بر او خواندم گفت:
همه اینها با چشم خود دیدند که ذو الثدیه توسط علی علیه السلام کشته شده؟
گفتم:
از آنها سؤال کردم و بمن خبر دادند که همگی آنرا بچشم خود دیده‏اند.
عایشه گفت:
لعنت خدا بر عمر و عاص که بمن نوشت او با خوارج در کنار رود نیل جنگیده و آنها را کشته است.
(این کار عمر و عاص بدان جهت بود که پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله در خبرهایی که از حوادث بعد از خود داده بود فرموده بود که مسلمانها دو دسته می‏شوند و با هم می‏جنگند - اشاره به جنگ صفین - و سزاوارترین آن دو طایفه به حق خوارج را می‏کشتند و فردی با خصوصیات ذو الثدیه در میان کشته‏های ایشان است. عمر و عاص می‏خواسته با ادعای آنکه گروهی را نزدیک رود نیل کشته که در میان آنها ذو الثدیه بوده است خود و معاویه را که در مقابل حضرت امیر علیه السلام در صفین جنگیدند حق جلوه دهد) عایشه با دیدن آن گواهی نامه اشکش جاری شد سپس گفت:
خدا علی را رحمت کند. او بر حق بود. من با علی همچنانکه زن با قوم و خویشان شوهرش بد می‏شود بد شدم (144)

نوشتن دیدگاه