در زمان پیامبر صلی ‏اللّه علیه و آله شخصی بود بنام حرقوص بن زهیر تمیمی که او را ذو الخویصره یا ذوالثدیه (124) می ‏گفتند. روزی پیامبر صلی‏ اللّه علیه و آله مشغول تقسیم صدقاتی بود که حضرت امیر علیه علیه السلام از یمن به مدینه فرستاده بود. آنحضرت گاهی بعنوان تألیف قلوب به بعضی سهم بیشتری می‏داد. ذوالخویصره پیش آمد و به پیامبر صلی‏ اللّه علیه و آله گفت:
ای محمد از خدا بترس و به عدالت عمل کن!
پیامبر صلی اللّه علیه و آله فرمود:
اگر من خدا را معصیت کنم چه کسی از او فرمان می‏برد؟ خداوند مرا امین وحی خود در روی زمین قرار داده، شما مرا امین نمی‏دانید!؟
بعد پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله به اصحاب فرمود:
همانا از صنف این مرد گروهی هستند که قرآن می‏خوانند ولی قرآن از گلوهایشان نمی‏گذرد - و به دلشان می‏گذرد. با مسلمین می‏جنگند و آنها را می‏کشند ولی متعرض کفار نمی‏شوند. او را یارانی است که شما نماز و روزه و اعمال خود را در مقابل نماز و روزه و اعمال آنها کوچک می‏شمرید.
در زمانی که مسلمین دو دسته شوند - اشاره به جنگ صفین - اینها خروج می‏کنند. وسط سرشان را می‏تراشند. اینان بدترین مردم‏اند و گروهی که از آن دو دسته بر حق هستند، اینها را می‏کشند. تعمق - زیاده روی و وسواس - در دین دارند.(125)
پیشگوئی دیگر پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله در باره خوارج این بود که به اصحابشان فرموده بودند:
شما با سه طایفه می‏جنگید.
ابوسعید خدری می‏گوید:
پیامبر صلی اللّه علیه و آله ما را به جنگ ناکثین و قاسطین و مارقین فرمان داد.
پرسیدم:
ای رسول خدا صلی‏ اللّه علیه و آله در رکاب چه کسی؟ پیامبر صلی‏ اللّه علیه و آله فرمودند:
در رکاب علی بن ابیطالب که عمار یاسر هم همراه او است. (126)
ابوایوب انصاری (127) در جنگ صفین حاضر بود. پس از توقف جنگ به کوفه رفت. علقمه و اسود او را ملاقات کردند و به او گفتند:
خداوند ترا به نزول پیامبر صلی اللّه علیه و آله به خانه‏ات گرامی داشته، حالا شمشیرت را آورده‏ای و اهل لا اله الا الله - مسلمانها - را می‏کشی؟!
ابوایوب انصاری گفت:
پیشرو به اهلش دروغ نمی‏گوید(128) پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله ما را فرمان داد با سه گروه در رکاب علی علیه السلام بجنگیم: ناکثین، قاسطین، مارقین. ناکثین - کسانیکه پس از بیعت با حضرت امیر علیه السلام پیمان و عهد خود را شکستند - اهل جمل بودند که با آنها جنگیدیم. قاسطین - ستمکاران - اهل صفین بودند که از جنگ با آنها آمده‏ام و اما مارقین - از دین خارج شوندگان - اهل طرفات و سعفات و نخیلات و نهروان هستند که نمی‏دانم اینها کیانند و کجایند لکن حتماً با آنها می‏جنگیم ان شاء الله. (129)
پشگوئی دیگر پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله این بود که روزی اصحاب از عبادت و دینداری ذوالثدیه در حضور آنحضرت تعریف می‏کردند. در همین موقع او به طرف آنها آمد. اصحاب گفتند:
اینست آنکه از او تعریف می‏کردیم.
پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله فرمودند:
شما از کسی تعریف می‏کنید که در چهره‏اش علامتی از شیطان است.
آنمرد از جائیکه پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله و اصحاب نشسته بودند گذست و سلام نکرد. پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله او را ندا کرده و از او پرسیدند:
ترا بخدا قسم وقتی بر جمع ما می‏گذشتی در دل نگفتی: در این جمع بهتر از من نیست؟
گفت:
آری.
سپس او رفت نماز بخواند. پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله فرمودند: چه کسی این مرد را - که خود را پیامبر بهتر می‏داند و بدین سبب کافر شده است - می‏کشد؟
ابوبکر گفت:
من.
و بقصد کشتن وی روانه شد. چون به او رسید او را دید نماز می‏خواند. گفت:
سبحان الله، کسی را که نماز می‏خواند بکشم؟ در حالیکه پیامبر از کشتن نمازگزاران نهی کرده است.
بر گشت. پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله فرمودند:
چه کردی؟
ابوبکر گفت:
دوست نداشتم او را در حال نماز بکشم و شما از کشتن نمازگزاران نهی کرده‏اید.
پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله دوباره به اصحاب فرمودند:
چه کسی این مرد را می‏کشد؟
عمر گفت:
من.
و به این قصد روانه شد. دید در حال سجده است. گفت:
ابوبکر از من بهتر می‏دانست - و او را نکشت من هم او را نمی‏کشم.
بر گشت. پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله فرمودند: چه کردی؟
عمر گفت:
او را دیدم که پیشانیش را برای خدا بر زمین نهاده بود دوست نداشتم او را بکشم.
پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله باز فرمودند:
چه کسی این مرد را می‏کشد؟
علی علیه السلام عرضه داشت:
من.
پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله فرمودند:
اگر به او برسی تو او را می‏کشی.
علی علیه السلام رفت دید بیرون رفته، بر گشت، پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله پرسیدند:
چه کردی؟
عرض کرد:
رفته بود.
پیامبر صلی‏اللّه علیه و آله فرمودند:
اگر کشته می‏شد در امت من اختلاف نمی‏افکند.(130)
(چون ذوالثدیه از جمله کسانی بود که در مقابل حضرت امیر علیه السلام جبهه گیری کرده و جنگ نهروان را علیه آنحضرت بر پا نمودند). 

نوشتن دیدگاه