آيه (10)      
ƒوَ أَنّا لا نَدْرِى أَ شَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِى الاَْرْضِ أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً

ترجمه :
10. و به درستى كه ما نمى‌دانيم كه اين امتناع از جايگاه سمع و اين شهب براى اين است كه تقدير شده عذاب بر اهل زمين نازل شود و تمام را هلاك كند يا اين جلوگيرى براى اين است كه خداى متعال اراده فرموده خيرى براى اهل زمين و ارشاد آن‌ها؟[1]
 
 
تفسير :
]سردرگمى جنّيان[
نظر به اينكه قبل از بعثت حضرت رسالت دوره جاهليت بود كه سرتاسر دنيا را كفر
و شرك و ضلالت و فسق و فجور گرفته بود و استحقاق همه نوع عذاب را داشتند و اين سوزانيدن شياطين به اين شُهُبْ ]= شهاب‌ها [سابقه نداشته كه گفتند: (فَمَنْ يَسْتَمِعِ الاْنَ يَجِدْ لَهُ شِهاباً رَصَداً)[2]  اين طايفه جن بين خوف و رجا بودند كه آيا اين مقدمه است
براى اينكه روى زمين آتش‌بار شود و تمام جن و انس بسوزند و هلاك شوند، چنانچه در اُمم سابقه بسا صاعقه مى‌آمد و آن‌ها را مى‌سوزانيد كه مفاد (وَ أَنّا لا نَدْرِى أَ شَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِى الاَْرْضِ) است و در اين جمله به فعل مجهول ادا شده كلمه «أرِيدَ» چون منشأش فساد اهل ارض بود از ظلم و جور و كفر و شرك و فسق و فجور، يا آنكه خدا مى‌خواهد رفع فساد كند و بندگانش را ارشاد و هدايت به دين حق و صراط مستقيم بفرمايد، بعثت رسول و انزال كتاب و بيان احكام كه مفاد (أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً) است و اين جمله به فعل معلوم (أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ) ادا شده، زيرا خداى متعال اصل خلقت را براى افاضه فيض خلق فرموده و بعث رُسُل و جعل احكام و انزال كتب براى هدايت آن‌ها تمام لطف و كرم و تفضل است: (أَ لَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْراهِيمَ وَأَصْحابِ مَدْيَنَ وَ الْمُوْتَفِكاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَما كانَ اللهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ)[3] ، (ما أَصابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللهِ وَ ما أَصابَکَ مِنْ  سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِکَ)[4] .
 
هر چه هست از قامت ناساز بى‌اندام ماست         و رنه تشريف تو بر بالاى كس كوتاه نيست
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: و ما درست نمى‌دانيم كه آيا براى كسانى كه در زمينند بدى خواسته شده ياپروردگارشان برايشان هدايت خواسته است؟
[2] .  همين سوره: آيه 9.
[3] .  آيا گزارش حال كسانى كه پيش از آنان بودند؛ قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهيم و اصحابمَدين و شهرهاى زير و رو شده، به ايشان نرسيده است؟ پيامبرانشان دلايل آشكار برايشانآوردند، خدا برآن نبود كه به آنان ستم كند، ولى آنان بر خود ستم روا مى‌داشتند. سوره توبه :آيه 70.
[4] .  هر چه از خوبى‌ها به تو مى‌رسد از جانب خداست؛ و آنچه از بدى به تو مى‌رسد از خود توست.سوره نساء: آيه 79.

نوشتن دیدگاه