فضايل سوره
اما فضلها، از ابن بابويه[1] مسنداً از جابر[جُعفى[2]] از حضرت باقر عليه‏السلامفرمود:
«أكثروا مِنْ قِراءَةِ الْحاقَّةِ فإنّ قِراءَتها فِي الْفرائِضِ وَالنَّوافِلِ مِنَ الاْءيمانِ باللّه‏ِ وَرَسولِهِ
لِأنّها إنّما نَزَلَت فِي عَلِيٍّ أميرِ الْمُؤنينَ وَ مُعاوِيةَ وَ لَم يَسلُب قارِيها دِينَهُ حتّى يَلقَى اللّه‏ُ عَزَّ وَ
جَلَّ»[3].
و از خواص القرآن مرسلاً از پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود:
«مَنْ قَرَأ هَذِهِ السُورةَ حاسَبَهُ اللّه‏ُ حِساباً يَسِيراً»[4].
و اخبار ديگرى براى سهولت وضع حمل و براى رضيع در قبولى رضع[5] و غير
اين‏ها روايت كرده‏اند[6] بدون سند، لذا صرف نظر كرديم.
*    *    *

[1].  مختصرى از زندگى نامه وى در همين تفسير، ج1، ص85، پاورقى 1 گذشت.
 
[2].  مختصرى از زندگى‏نامه وى در همين تفسير: ج9، ص181، پاورقى 3 گذشت.
 
[3].  سوره حاقه را زياد بخوانيد، چرا كه خواندن آن در نمازهاى واجب و نوافل نشانه ايمان به خدا
و رسول اوست. اين سوره در شأن حضرت على أميرمؤمنان عليه‏السلام و معاويه نازل شده است و خواننده آن قطعاً با حالت بى دينى خداوند را ملاقات نخواهد كرد. ثواب الأعمال: ص149 و تفسير البرهان: ج8، ص98، ح1.
 
[4].  هر كس اين سوره را بخواند، خداوند نيز در حسابرسى اعمال او سخت‏گيرى نمى‏كند. تفسير
البرهان: ج8، ص98، ح2 به نقل از خواص القرآن.
 
[5].  به تعبير ديگر: شيرخوار، خوردن شير را بپذيرد؛ پستان به دهان گيرد.
 
[6].  ر.ك: تفسير البرهان: ج8، ص98، ح3.

نوشتن دیدگاه