عن السكونى عن ابى عبدالله عليه السّلام قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله سياءتى على امتى زمان تخبث فيه سرائرهم و تحسن فيه علانيتهم طمعا فى الدنيا لايريدون به ما عند الله عزوجل يكون امرهم رياء، لا يخالطه خوف، يعمهم الله منه بعقاب فيدعونه دعاء الغريق فلا يستجاب لهم(12).
سكونى از امام جعفر صادق عليه السّلام نقل مى كند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بر امت من زمانى بيايد كه باطن آنها پليد و ظاهرشان به جهت طمع در دنيا آراسته باشد و خداوند را در نظر ندارند عمل آنها ريا است و از او نمى ترسند. خداوند نيز همه آنان را عقوبت خواهد كرد و هرچه دعا كنند، حتى دعاى غريق، مستجاب نخواهد شد.
از اين روايت چند علامت براى ظهور حضرت بقية الله ارواحنا له الفداء - آن هم از زبان آورنده اسلام حضرت محمد بن عبدالله صلى الله عليه و آله - نقل كرده اند:
1. دلها مملو از خبائث و صفات رذيله مى شود.
2. مردم تظاهر به خوبيها مى كنند در حالى كه دلشان از خوبيها خالى است .
3. هدف از اين تظاهرات، فرورفتن در كثافات اخلاقى دنيا و تعينات آن است .
4. كارهاى آنها اگرچه به صورت عبادت است اما براى غير خدا انجام مى شود (ريا).
5. توجهى به عالم آخرت نخواهند داشت و از خداوند نمى ترسند.
6. به جهت اين صفات، خداوند آنها را عقاب مى كند به بلاهاى اجتماعى از قبيل جنگ، گرفتار ظلم شدن، گرانى، سلب بركت و...
7. در اين موقع هرچه دعا كنند حتى دعاى غريق هم مستجاب نخواهد شد(13). رسول خدا صلى الله عليه و آله در روايتى در مورد نشانه هاى ظهور مهدى روحى له الفداء مى فرمايند:
سياءتى زمان على امتى لايبقى من القرآن الا رسمه و لا من الاسلام الا اسمه يسمون به وهم ابعد الناس منه مساجدهم عامرة و هى خراب من الهدى فقهاء ذلك الزمان شرفقهاء تحت ظل السماء منهم خرجت الفتنه و اليهم تعود(14).
بزودى زمانى بر امت من فرا رسد كه از قرآن جز رسم و از اسلام جز اسم باقى نماند. آنان به نام مسلمان خوانده مى شوند در حالى كه دورترين مردم از اسلام اند، مساجد آنان آباد و از هدايت خراب (خالى) است . فقهاى آن زمان بدترين فقها در زير آسمان اند فتنه از ايشان آغاز مى شود و به آنان باز مى گردد.
وجود مبارك منجى عالم بشريت حضرت محمد بن عبدالله صلى الله عليه و آله وسلم در اين حديث كه در حقيقت آيينه اى است كه دنياى اسلام و مردم آن را نشان مى دهد و اين خود معجزه اى است از آن بزرگوار، به چند علامت در ارتباط با ظهور فرزند عزيزش اشاره فرموده است :
1. محتوى و حقايق حياتبخش قرآن، متروك و فقط اسمى از آن مى ماند.
2. از اسلام نامى مى ماند و قوانين جامع و كامل آن به حالت تعطيل در مى آيد و به انزوا سپرده مى شود(15).
3. تقريبا يك چهارم از جمعيت دنيا ادعاى مسلمانى مى كنند در صورتى كه عملا از اسلام بيگانه اند.
4. مساجدشان از نظر بنيان و جهات ظاهرى آباد اما از لحاظ تقوا ويران است . مساجد مركز غيبت، تهمت، ريختن آبروى مردم و بدعتها - البته به صورتهاى مختلف - شده است .
5. فقها و دانشمندان بدترين دانشمندانى هستند كه در زير اين آسمان بسر مى برند. با تاءملى كوتاه درباره عالم نماهاى زمان خودمان و فسادى كه در اجتماع كرده اند معنى روايت معلوم مى شود.
6. تمام فتنه ها از ناحيه علماى سوء است و بازگشت آنها نيز به خودشان خواهد بود.(( اذا فسد العالم فسد العالم))رسول اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايد هرگاه دانشمندى راه فساد را در پيش بگيرد جهانى را به تباهى مى كشد. زيرا مردم اين دسته از افراد را الگو و سمبل دين مى دانند.
خواننده گرامى !
ناگفته نماند كه از نظر منطق و برهان، هميشه حساب مكتب، از اشخاص جداست .
امام صادق عليه السّلام به نقل از پدران مكرم خود ائمه معصومين سلام اللّه عليهم اجمعين مى فرمايد:
قال رسول الله صلى الله عليه و آله : (ان) الاسلام بداء غريبا و سيعود غريبا كما بداء فطوبى للغرباء(16).
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: اسلام در ابتدا غريب و تنها بود و بزودى نيز همچون زمان پيدايش غريب و تنها خواهد شد. خوشا به حال تنهايان و غربا.
خواننده ارجمند!
اسلام عزيز ما در ابتدا بسيار غريب بود و فقط يك اقليت از آن استقبال كردند. در آخرالزمان نيز چنان خواهد شد، كما اينكه اكنون نيز اينچنين است و با اين همه امكانات نظامى، اقتصادى و انسانى كه در جهان اسلام وجود دارد، مع الوصف، مسلمين در چنگال ستمگران و كفارى مانند اسرائيل بسر مى برند. دليل بر اثبات عرض ما وضع موجود دنياى اسلام است و در روايت بالا تحت عنوان نشانه هاى ظهور دولت حق، رسول اكرم صلى الله عليه و آله به غربت مجدد اسلام اشاره فرموده و در ضمن كلمه (( فطوبى للغرباء))بشارت پيروزى اسلام را داده اند (البته بشارت ضمنى). آرى، اسلام در ابتداى امر واقعا غريب بود، درست مانند كسى كه وارد شهرى بشود، آشنايى نداشته باشد و پولى هم همراه نداشته باشد كه بتواند خودش را اداره كند و زبانش هم با مردم آن شهر يكى نباشد، همچنانكه زبان اسلام زبان توحيد بود در حالى كه زبان مردم لسان كفر و الحاد و بت پرستى بود و پيامبر بزرگوار فرمودند در آخرالزمان هم اين طور خواهد شد.
خواننده محترم !
ملاحظه مى فرماييد زبان اسلام در دنياى ما نيز زبان صلح، عدالت، ايمان، امنيت و برادرى است، در حالى كه در جهان كنونى، اعمال مردم برخلاف اين برنامه هاست .
از امام صادق عليه السّلام منقول است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
من ابغضنا اهل البيت بعثه الله يهوديا قيل يا رسول الله و ان شهد الشهادتين ؟ قال نعم انما احتجب بهاتين الكلمتين عند سفك دمه او يؤ دى الجزية و هو صاغر ثم قال من ابغضنا اهل البيت بعثه الله يهوديا قيل و كيف يا رسول الله ؟ قال ان ادرك الدجال آمن به(1).
هر كه ما اهل بيت را دشمن دارد خداوند (عزوجل) او را يهودى برانگيزد. سؤ ال شد: يا رسول الله ! اگرچه شهادتين بگويد؟ فرمودند: بله، در نتيجه دو كلمه شهادت (اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله) فقط جان او محفوظ مى ماند و يا از پرداخت جزيه معارف مى شود. سپس ادامه دادند: هر كسى كه ما اهل بيت را دشمن بدارد خداوند او را يهودى برانگيزد. پرسيدند: چگونه اى رسول خدا؟ فرمودند: اگر زمان دجال را دريابد به او ايمان آورد.
در اين روايت، پيامبر بزرگوار اسلام صلى الله عليه و آله پس از اشاره به وظيفه مردم در ارتباط با اهل بيت عليهم السلام و نيز زيان دشمنى با خاندان گرامى اش، به خروج دجال كه از علائم ظهور حضرت بقية الله روحى له الفداء است، اشاره فرموده اند. بنابراين، زيان دشمنى با اهل بيت سلام اللّه عليهم اجمعين را مى توان اين گونه خلاصه كرد:
1. محشور شدن در روز قيامت با يهوديان .
2. حسرت و پشيمانى كه در سايه قطع ارتباط با خاندان وحى دامنگير انسان مى شود.
3. از دست دادن نعمتهاى ابدى خداوند.
4. مخلد بودن در آتش جهنم .
5. محروميت از مصاحبت با ذوات مقدسه معصومين سلام اللّه عليهم اجمعين .
رسول مكرم صلى الله عليه و آله خبر از قيام مهدى روحى له الفداء مى دهد و از آن حضرت به نام خاتمه دهنده به دين چنين مى فرمايد:
المهدى منا يختم الدين به كما فتح بنا... (و اخرج الحاكم فى صحيحه) يحل بامتى فى آخر الزمان بلاء شديد من سلطانهم لم يسمع بلاء اشد منه حتى لايجد الرجل ملجاء فيبعث الله رجلا من عترتى اهل بيتى يملاء الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا يحبه ساكن الارض و ساكن السماء و ترسل السماء قطرها و تخرج الارض نباته(2).
همچنانكه دين به وسيله من آغاز شد، توسط فرزندم مهدى (عليه السّلام) خاتمه مى يابد... در آخرالزمان امت من در سايه زمامدارى ستمگر به بلاهايى مبتلا مى شوند كه مانند آن را نشنيده اند و به اندازه اى عرصه بر مردم تنگ مى شود كه پناهگاهى براى خود پيدا نمى كنند. در اين هنگام خداوند مردى از عترت و اهل بيت من بر مى انگيزد كه جهان را پر از عدل و داد مى كند چنانكه پر از ظلم و جور شده باشد. از ويژگيهاى او اين است كه اهل زمين و ساكنان آسمانها او را دوست مى دارند و آسمان بارانهاى خودش را مى بارد و زمين بركاتش را در اختيار مردم قرار مى دهد.
سيجى ء فى آخر الزمان اقوام تكون وجوههم وجوه الادميين و قلوبهم قلوب الشياطين امثال الذئاب الضوارى ليس فى قلوبهم شى ء من الرحمة سفاكين للدماء و لا يرعون عن قبيح ان تابعتهم و ارواك و ان تواريت عنهم اغتابوك و ان حدثوك كذبوك و ان ائتمنتهم خانوك صبيهم عارم و شابهم شاطر و شيخهم لايامر بمعروف و لا ينهى عن منكر الاعتزاز بهم ذل و طلب ما فى ايديهم فقر الحليم فيهم غاو و الامر فيهم بالمعروف متهم المؤ من فيهم مستضعف و الفاسق فيهم مشرف السنة فيهم بدعة و البدعة فيهم سنة فعند ذلك يسلط الله عليهم شرارهم و يدعو خيارهم فلا يستجاب لهم(3).
در آخرالزمان مردمانى بيايند كه از نظر ظاهر، سيماى آدميان را دارند، اما دلهايشان مانند قلبهاى شيطانها است (پر از خودخواهى و تكبر و غرور و امثال اينها است). مانند گرگهاى درنده دلشان خالى از رحمت و عطوفت انسانى باشد، قتل و خونريزى براى آنها يك امر بسيار ساده و بى اهميت خواهد بود و از كارهاى زشت دورى نمى كنند. اگر از آنها متابعت كنى تو را از خود مى رانند و اگر از آنان فاصله بگيرى تو را مورد غيبت و عيبجويى قرار مى دهند؛ اگر با تو سخن گويند دروغ مى گويند و اگر آن مردم را امين خويش قرار دادى به تو خيانت مى كنند. بچه هاى آنها با ناز و نخوت زندگى مى كنند و جوانانشان بى باك و از خود راضى اند چندان كه مردم را از بى تربيتى خويش عاجز مى كنند. پيروان آنها امر به خوبيها و نهى از بديها نمى كنند. عزت جستن به وسيله آنها ذلت و خوارى است، مطالبه موجودى آنها فقر و ناتوانى است . شخص عاقل در ميان آنها گمراه به شمار مى آيد و امر به معروف كننده مورد تهمت و افترا قرار مى گيرد. افراد با ايمان و صاحبان تقوا در ميان ايشان ضعيف خواهند بود، اما افراد فاسق در ميان آنها با شخصيت حساب مى شوند. كارهاى خوب و سنتهاى الهى در ميان اين جمعيت بدعت محسوب مى شود و از طرفى بدعت در ميان آنها سنت به حساب مى آيد. در چنين زمانى كه مردمش داراى چنين خصوصيات اخلاقى شده اند، خداوند اشرار و مردم بد را بر آنها مسلط مى كند و ديگر دعاوى خوبان اجابت نخواهد شد.
پاورقی:
(12) بحارالانوار، ج 52 / ص 190.
(13) البته در بعضى روايات دعاى (يا الله يا رحمن يا رحيم يا مقلب القلوب ثبت قلبى على دينك )به نام دعاى غريق ذكر شده .
(14) بحار الانوار، ج 52 / ص 190.
(15) اين آيينه را در مقابل دنياى اسلام و كشورهاى به اصطلاح مسلمان قرار بده ، مسلما غير از اسم و رسم از قرآن و اسلام چيز ديگرى نمى بينى .
(16) همان ماءخذ ج 52 / 191.
(1) همان ماءخذ، ج 52 / ص 192.
(2) الامام المهدى عند اهل السنه ، ج 2؛ مشارق الانوار، ص 29.
(3) نوائب الدهور، ج 1/ ص 150.
