8     «فَآمِنُوا بِاللّه‏ِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِى أَنْزَلْنا وَ اللّه‏ُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ»

ترجمه:
8. پس ايمان بياوريد به خدا و رسول او و نور آن چنانى كه نازل كرديم و خداوند به
آنچه عمل مى‏كنيد خبير است[1].

تفسير:
«فَآمِنُوا» خطاب به جميع مكلفين است از جن و انس «بِاللّه‏ِ» ايمان به خدا
معرفت به توحيد است. به جميع مراتب توحيد ذاتى و صفاتى و افعالى و عبادتى
و نظرى و ايمان به عدل الهى و اينكه جامع جميع صفات حميده و منزّه از جميع
صفات سلبيه و اينكه افعالش تمام موافق حكمت و مصلحت است. «وَ رَسُولِهِ»ايمان
به رسول، اينكه فرستاده خداست و دين او باقى است الى يوم القيامة و خاتم انبياست،
و به جميع آنچه فرموده و به جميع شئونات نبوت و رسالت از حيث عصمت و طهارت
و نسب و حسب و افضل جميع انبيا و رسل و ملائكه و جن و انس، و به معراج او
و شفاعت او و مقام محمود او، و داراى معجزات باهرات و داراى جميع اخلاق
پسنديده و اعمال حسنه و ساير شئونات او، دنيوى و اخروى. «وَ النُّورِ الَّذِى أَنْزَلْنا»
مفسرين گفتند مراد قرآن مجيد است[2]، و اطلاق نور بر قرآن براى اين است كه
هدايت مى‏كند به بهترين راه‏ها و نجات‏بخش است از ظلمات شرك و كفر و ضلالت
و معاصى، و فوايد و مثوباتى كه بر هر يك از آيات و سور قرآنى هست، دنيوى
و اخروى، و اينكه ثقل اكبر است. و لكن در بسيارى از اخبار تارَتاً [= گاهى] تفسير
شده به اميرالمؤنين عليه‏السلام[3] چنانچه از على بن ابراهيم روايت شده[4] و كلينى مسنداً از
حضرت باقر عليه‏السلامتفسير به ائمه هدا در اخبار بسيارى شده[5] و اين اخبار بسيار مفصل
است و بيان شئونات ائمّه را مى‏كند و نور ولايت آن‏ها قلوب مؤنين را روشن مى‏كند
مثل شمس در نصف النهار.
اقول: منافات ندارد اين اخبار با گفتار مفسرين. ما مى‏گوييم آنچه خدا نازل
فرموده، نور است: دين اسلام، ايمان، قرآن، احكام، جعل خلافت و وصايت ائمؤ هدا
و مؤن بايد به جميع آن‏ها ايمان بياورد.
«وَ اللّه‏ُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ» حتى بر قلوب شما و خيالات و مكرها و حيله‏هاى
شما خبر دارد و چيزى بر او مخفى نيست.
*    *    *

[1].  ترجمه ديگر: پس به خدا وپيامبر او و آن نورى كه ما فرو فرستاديم ايمان آوريد، وخدا به آنچه
مى‏كنيد آگاه است.
 
[2].  ر.ك: تفسير ثعلبى: ج9، ص328؛ تفسير سمعانى: ج5، ص451؛ تفسير نسفى: ج4، ص252 و تفسير رازى: ج30، ص24.
 
[3].  ر.ك: الصراط المستقيم: ج1، ص296 و غاية المرام: ج4، ص338.
 
[4].  تفسير قمى: ج2، ص354.
 
[5].  ر.ك: كافى: ج1، ص194، ح1؛ مناقب آل ابى طالب: ج2، ص278 و بحارالأنوار: ج9، ص243، ح145.

نوشتن دیدگاه