امّا الكلام في فضلها: از ابن بابَوَيْه باسناده از اَبى بصير[1] از حضرت صادق عليه‏السلام
فرمود:
«مَنْ قَرَأَ سُورَةَ التَّغابُنِ فِي فَريضَتِهِ، كانَتْ شَفيعةً لَهُ يَومَ الْقيامَةِ وَ شَاهِدَ عَدْلٍ عِندَ مَنْ
يُجيزُ شَهادَتَها، ثُمَّ لا تُفارِقُهُ حَتّى تُدْخِلُهُ الْجَنَّةَ»[2].
و نيز روايت مى‏كند باسناده از جابر[3] از حضرت باقر عليه‏السلام فرمود:
«مَنْ قَرَأَ المُسَبّحَاتِ قَبْلَ أَن يَنامَ، لَمْ يَمُتْ حَتّى يُدرِكَ الْقائِمَ (عجّل اللّه‏ تعالى فرجه)، وَ إِنْ
ماتَ كانَ في جِوارِ النَّبِيِّ  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله»[4].
و در مرسلات[5] براى حفظ از شرّ سلطان و كسانى كه خائف هستند از آن‏ها مفيد
است[6].

[1].  مختصرى از زندگى‏نامه وى در همين تفسير: ج1، ص268، پاورقى 2 گذشت.
 
[2].  هر كس سوره تغابن را در نمازهاى واجبش بخواند، اين سوره در روز قيامت شفاعتش مى‏كند
و گواه عدلى خواهد بود براى آنان كه شهادتشان رواست. پس او را همراهى مى‏كند تا به بهشت برود. ر.ك: ثواب الأعمال: ص148 و تفسير البرهان: ج8، ص23، ح1.
 
[3].  مختصرى از زندگى‏نامه وى در همين تفسير: ج3، ص356، پاورقى 2 گذشت.
 
[4].  هر كس در وقت خواب مُسبّحات (سوره‏هايى كه با كلمه «سبّح» يا «يُسَبّحُ» آغاز مى‏شود) را
بخواند، نمى‏ميرد تا آنكه به ديدار حضرت قائم عليه‏السلاممشرف مى‏شود و اگر بميرد، در جوار پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهخواهد بود. ر.ك: ثواب الأعمال: ص148 و تفسير البرهان: ج8، ص23، ح2.
 
[5].  به تعبير ديگر: روايات مرسل.
 
[6].  ر.ك: تفسير البرهان: ج8، ص23، ح3 ـ 5.