معرفى سوره[1]

[1].  سوره منافقون شصت و سومين سوره مباركه قرآن كريم در مصحف فعلى و يكصد و چهارمين
سوره‏اى است كه بعد از سوره حج و قبل از سوره مجادله در مدينه منوره بر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نازل شده و مشتمل بر 11 آيه و 108 كلمه و 800 حرف مى‏باشد. اين سوره بعد از واقعه دومين سوره از سوره‏هاى زمانيه است كه با «إذا» آغاز مى‏شوند. از نظر حجم از سوره‏هاى مُفْصلات و بخشى از حزب سوم جزء 28 مى‏باشد. آن را منافقون مى‏نامند، چرا كه اكثر آيات آن درباره منافقين و صفات آنان سخن مى‏گويد و در روايات به خواندن اين سوره در ركعت دوم نماز جمعه سفارش شده است.
          آيه آغازين سوره توصيه‏اى است به پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كه اظهار ايمان دروغين منافقان را متوجه باشد، زيرا اين، همان پايه اصلى نفاق را تشكيل مى‏دهد. در ادامه سوره در آيات متعددى نشانه‏هاى منافقان را ذكر مى‏كند كه ذيلاً اشاره مى‏شود:
          1. دروغ‏گويى صريح و آشكار «وَاللّه‏ُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ».
          2. استفاده از سوگندهاى دروغين براى گمراه ساختن مردم «اتَّخَذُوا أَيْمانَهُمْ جُنَّةً».
          3. ورود به جاده نادانى، پس از برگشت از راه ايمان به كفر «لا يَفْقَهُون».
          4. داشتن ظاهرى آراسته و زبانى پاكيزه، على‏رغم تهى بودن درون و باطن «وَإِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسامُهُمْ».
          5. بيهودگى در جامعه و عدم انعطاف در مقابل حق «كأنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ».
          6. بدگمانى، ترس و وحشت از هر حادثه به علت خائن بودن «يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِم».
          7. خوددارى از طلب غفران و با تكبّر روى برتابيدن «وَهُمْ مُسْتَكْبِرون».
          8. نايل نشدن به رحمت الهى به جهت عدم قابليت «إنَّ اللّه‏َ لا يَهدِى الْقَوْمَ الْفاسِقين».
          9. منع ديگران از انفان به ياران پيامبر و نافهمى آنان از آنكه گنجينه‏هاى آسمان‏ها و زمين از آنِ خداست «وَلكِنَّ المُنافِقينَ لا يَفْقَهُون».
          10. خود را عزيز تصوّر كردن و غفلت از عزت خداوند و پيامبر و مؤمنان «وَلكنَّ المُنافِقينَ لا يَعْلَمُون».
          در بخش پايانى سوره آيات 9 ـ 11 اين گونه به ايمان آورندگان سفارش مى‏كند كه اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل نكند. همچنين سفارش ديگرى مى‏كند مبنى بر اينكه انفاق در دنيا، عامل مؤثرى در اصلاح انسان و نجات در آخرت است. و ياد آور مى‏شود اجل كه فرا رسد به تأخير نمى‏افتد و راه برگشت براى اصلاح و نجات نيست.

نوشتن دیدگاه