معرفى سوره[1]
[1] . سوره مباركه واقعه پنجاه و ششمين سوره قرآن كريم است در مصحف فعلى و چهل و ششمين
سورهاى است كه بعد از سوره طه ، و قبل از سوره شعرا در مكه مكرمه بر پيامبر گرامى اسلام نازل شده و مشتمل بر نود و شش آيه و 378 كلمه و 1703 حرف مىباشد. نام سوره از آيه اول آن كه از نامهاى قيامت است گرفته شده است و از نظر حجم از سورههاى مُفصلات از گروه طوال است و در حدود نصف حزب است . اين سوره اولين سوره از هفت سوره زمانيه است كه با كلمه « إذا » آغاز مىشوند .
اين سوره، قيامت كبرى را كه در آن، مردم دوباره زنده مىشوند و به حسابشان رسيدگى شده جزا داده مىشوند شرح مىدهد. نخست مقدارى از حوادث هولانگيز آن را ذكر مىكند ، حوادث نزديكتر به زندگى انسان و نزديكتر به زمين كه در آن زندگى مىكرده مىفرمايد : اوضاع و احوال زمين دگرگون مىشود و زمين بالا و پايين و زير و رو مىگردد ، زلزله بسيار سهمگين زمين، كوهها را متلاشى و چون غبار مىسازد [1 ـ 6] .
در ادامه، مردم را به سه دسته سابقون و اصحاب اليمين و اصحاب الشمال تقسيم نموده سرانجام كار هر يك را بيان مىكند 7 ـ 9.
1. سابقين [آيات 10 ـ 26]
در اين قسمت بحث مشروحى پيرامون مقامات مقرّبين و انواع پاداشهاى آنها در بهشت مىكند از جمله باغستانهاى پر نعمت ، تختهاى جواهرنشان ، به خدمت گرفتن پسران جوان ، انواع ميوهها و گوشت پرندگان ، حوريان بهشتى ، خيال راحت و آسوده نسبت به حرفهاى لغو و بيهوده .
2. اصحاب اليمين [آيات 27 ـ 40]
در اين بخش نيز بحث مبسوطى درباره گروه دوم يعنى اصحاب اليمين و انواع مواهب الهى بر آنان مىكند و بيان مىدارد كه براى آنان است كه نامه عملشان به دست راستشان داده مىشود و در سايه سدرى بىخار به سر مىبرند ، و درختان ميوه بسيار با سايههاى گسترده ، آبشارهايى كه هيچ وقت خشك نمىشوند ، جايگاهى بلند در كنار همسران بلند مرتبه .
3. اصحاب شمال [آيات 41 ـ 57]
در اين قسمت بحث قابل ملاحظهاى درباره اصحاب شمال و مجازاتهاى دردناك آنها در دوزخ دارد كه از جمله عذابهايى كه در انتظار ايشان است عبارتند از : نامه عملشان به دست چپ داده مىشود ، باد گرم و آب داغ و جوشان ، زير سايهاى از دود سياه قرار دارند ، درخت زقوم ، نوشيدن آب جوشان و متعفن ، هيچ وقت رفع عطش از آنها نشود كه اين عذاب پذيرايى آنان است در روز قيامت .
بخش پايانى سوره ذكر دلايلى است مختلف پيرامون مسأله معاد از طريق بيان قدرت خداوند ، خلقت انسان از نطفه ناچيز ، تجلى حيات در گياهان ، نزول باران ، فروغ آتش و در ادامه ترسيمى را از حالت احتضار و انتقال از اين جهان به جهان ديگر كه مقدمه رستاخيز است بيان مىدارد و نظر اجمالى ديگرى براى پاداش و كيفر مؤمنان و كافران دارد و سرانجام با ذكر پروردگار عظيم سوره را پايان مىدهد . [آيات 58 ـ 96]
معرفى سوره
- بازدید: 856