معرفى سوره[1]

[1] .  سوره نجم پنجاه و سومين سوره قرآن كريم است در ترتيب فعلى و بيست و سومين سوره‏اى است
كه بعد از سوره اخلاص و قبل از سوره عبس در مكه مكرمه بر پيامبر گرامى اسلام  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نازل شده است. اين سوره مشتمل بر شصت و دو آيه و 308 كلمه و 1405 حرف مى‏باشد. برخى مفسرين نقل كرده‏اند كه سوره در ماه مبارك رمضان سال پنجم بعثت نازل شده است. نام سوره از آيه اول آن گرفته شده است و از نظر حجم از گروه سوره‏هاى طوال در سوره‏هاى مُفْصلات و نهمين سوره از سوره‏هاى سه گانه است كه با قسم شروع مى‏شوند .
          غرض سوره اثبات اين است كه آنچه پيامبر آورده از وحى ملائكه و مخلوق بودن ملائكه و اينكه آن‏ها بندگان پروردگار هستند كه او را عبادت مى‏كنند ، همه حق و حقيقت است و به همين جهت كلام را در جهت ابطال آلهه مشركين سوق مى‏دهد .
          در آغاز سوره سخن از معراج پيامبر مى‏راند و گوشه‏هايى از آن را با عبارات كوتاه ولى پر معنى بيان مى‏كند و سپس از آلهه مشركين «لات، عزى، منات» سخن مى‏گويد و توهم آن‏ها كه ملائكه را دختران خدا مى‏دانستند بيان و آنان را سخت نكوهش مى‏كند و از پرستش بت‏ها برحذر مى‏دارد و در ادامه توجه خطاب به پيامبر اكرم  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله است كه از مشركين اعراض كند و امر آن‏ها را به خدا واگذار كند كه براى خداست آسمان‏ها و زمين و جزاء و عقاب. [آيات 1 ـ 31]
          در بخش ديگرى بحثى پيرامون گناهان كبيره و صغيره مى‏كند و راه توبه را بر روى اين منحرفين و عموم گناهكاران باز مى‏كند و تأكيد مى‏كند كه هر كس مسئول اعمال خويش است و هيچكس بار گناه ديگرى را به دوش نمى‏كشد و نتيجه سعى و تلاش انسان به خود او مى‏رسد. [آيات 32 ـ 41]
          در ادامه براى تكميل اهداف و مباحث گذشته گوشه‏هايى از مسئله معاد را منعكس مى‏سازد و دليل روشنى براى اين مسئله از آنچه در آفرينش نر و ماده و پديدآوردن جهان آخرت وجود دارد بيان مى‏كند و اشاراتى به سرنوشت دردناك اقوام پيشين كه در طريق دشمنى با حق لجاجت و عناد داشتند، مى‏كند و سرانجام، سوره را با امر به سجده پايان مى‏دهد. [آيات 42 ـ 62]
          نكته: سوره نجم يكى از چهار سوره‏اى است كه در بين آيات آن سجده واجب وجود دارد كه هنگام تلاوت يا شنيدن آن‏ها بايد سجده انجام داد.

نوشتن دیدگاه