29 «أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللّه‏ُ أَضْغانَهُمْ»

ترجمه:
29. آيا گمان مى‏كنند كسانى كه در قلوب آن‏ها مرض است، اينكه خداوند تعالى
ظاهر نمى‏كند و بيرون نمى‏آورد كينه‏هاى آن‏ها را؟[1]
 
 

تفسير:
[امراض باطنى و قلبى]
انسان هر چه سعى كند كه امور باطنيه خود را مخفى كند، بالاخره ظاهر مى‏شود
و خداوند كشف مى‏كند. اين منافقين كه در باطن مشرك يا كافر يا ضالّ بودند يا داراى
صفات خبيثه مثل حِقد و حسد و كبر و عِناد و عصبيت بودند، بالاخره آثار آن‏ها ظاهر
شد چه در عصر نبى و چه پس از رحلتش. «أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ»
سابقاً امراض قلبيه را در همين سوره تذكر داديم[2]، و اصلاً كليؤ امراض چه امراض
بدنى و چه روحى يك آثارى دارد، اگر چهار روز ظاهر نشود، بالاخره ظاهر مى‏شود.
هم در دنيا و هم در آخرت كه: «يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ»[3] است.
«أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللّه‏ُ أَضْغانَهُمْ» «ضِغن» عداوت و كينه و بغض است، چه با خدا
و رسول و ائمؤ طاهرين عليهم‏السلام و چه با مؤنين. ديديد اعمال مشايخ ثلاثه و بنى‏اُميه
و بنى‏عباس و اتباع آن‏ها را «وَمَنْ يَحذُو حَذْوَهُم إلى يَومِنا هَذا»[4].
*    *    *
[1] .  ترجمه ديگر: آيا كسانى كه در دل‏هايشان مرضى هست، پنداشتند كه خدا هرگز كينه آنان را
آشكار نخواهد كرد؟
[2] .   ر . ك: همين جلد، ص78 ـ 79، ذيل تفسير آيه 20.
[3] .  آن روز كه رازها همه فاش شود. سوره طارق: آيؤ 9.
[4] .  و هر كه تا امروز پا در جاى پاى آنان گذارد.

نوشتن دیدگاه