28     «ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللّه‏َ وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ»

ترجمه:
28. اين سختى جان دادنِ آن‏ها براى اين است كه متابعت كردند آنچه موجب
سَخَط [= خشمِ] الهى است و كراهت داشتند از آنچه موجب رضاى اوست، پس
خداوند حَبط [= تباه ]فرمود اعمال آن‏ها را[1].
 
[توضيح:]
در زيارت جامعؤ صغيره دارد:
«السَّلامُ عَلَى الذينَ مَنْ والاهُم فَقَد وَالَى اللّه‏. وَ مَنْ عاداهُم فَقَد عَادَى اللّه‏َ. وَ مَنْ اَحَبَّهُم
فَقَد أحَبَّ اللّه‏. وَ مَنْ اَبْغَضَهُم فَقَد اَبْغَضَ اللّه‏ وَ مَنْ اِعْتَصَمَ بِهِم فَقَد اعْتَصَمَ بِاللّه‏ِ وَ مَنْ تَخَلَّى
مِنْهُم فَقَد تَخَلَّى مِنَ اللّه‏ِ عَزَّ وَ جَلَّ»[2].
و در جامعه كبيره:
«سَعَدَ مَنْ وَالاكُمْ. وَ هَلَكَ مَنْ عَاداكُم وَ خَابَ مَنْ جَحَدَكُم وَ ضَلَّ مَنْ فَارَقَكُم وَ فازَ مَنْ
تَمَسَّكَ بِكُم وَ أمِنَ مَنْ لَجَأ إلَيكُم، وَ سَلِمَ مَنْ صَدَّقَكُم وَ هُدِيَ مَنْ اعْتَصَمَ بِكُم، مَنْ اتَّبَعَكُم
فَالْجَّنَةُ مَأواهُ، وَ مَنْ خَالَفَكُم فَالنَّارُ مَثْواهُ، وَ مَنْ جَحَدَكُم كَافرٌ وَ مَنْ حَارَبَكُم مُشرِكٌ، وَ مَنْ رَدَّ
عَلَيكُم في أسْفَلِ دَرَكٍ مِنَ الْجَحيمِ»[3].

تفسير:
[امورى كه سبب خشم خداوند مى‏شود]
«ذلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللّه‏َ» امورى كه موجب سخط الهى مى‏شود: شرك،
كفر، ضلالت، غَصب حقوق ائمّه، ظلم، فسق، فجور، صفات خبيثه و غير اين‏ها كه
اعظم آن‏ها نفاق است كه: «إِنَّ الْمُنافِقِينَ فِى الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النّارِ»[4].
 
[امورى كه سبب خشنودى خدا مى‏شود]
«وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ» و امورى كه موجب رضاى الهى مى‏شود: ايمان، عقايد
حقّه، اخلاق فاضله، اعمال حسنه، اطاعت خدا و رسول و ائمّه اطهار عليهم‏السلام و فرامين
قرآن كه اين‏ها از تمام آن‏ها كراهت داشتند. «فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ» از نماز، روزه، صدقه
و غير اين‏ها. چون شرط صحت كل عبادات ايمان است و بدون او [اعمال] باطل
و حَبط است.

[1] .  ترجمه ديگر: زيرا آنان از آنچه خدا را به خشم آورده پيروى كرده‏اند و خرسندى‏اش را خوش
نداشتند؛ پس اعمالشان را باطل گردانيد.
 
[2] .  سلام بر آنان كه هر كه ولايتمدار آن‏ها شد، ولايت خدا را پذيرفته؛ و هر كه با آن‏ها دشمنى كند با
خدا دشمنى كرده؛ و هر كه آنان را دوست داشته باشد خدا را دوست داشته و هر كه بغض و كينه آنان را در دل گرفت ، بغض و كينه خدا را در دل گرفته؛ و هر كه در امان آن‏ها رفت و به آن‏ها چنگ زد، در حفظ و امان خدا رفته؛ و هر كه آن‏ها را واگذاشت، خداى عزوجل را واگذاشته است. كافى: ج4، ص579، ضمن ح2، كامل الزيارات: ص504 و المزار«مفيد»: ص205.
 
[3] .  هر كه با شما دوستى كرد خوشبخت شد و هر كه با شما دشمنى ورزيد هلاك شد. و هر كه شما را
انكار كرد بيچاره گشت و هر كه شما را تنها گذاشت گمراه شد. و هر كه دست به دامان شما شد رستگار گرديد و هر كه به شما پناه آورد ايمن گشت. و هر كه شما را راستگو و راست كردار دانست، سر به سلامت برد. و هر كه دست به دامان شما شد هدايت شده است. هر كه شما را پيروى كند پس بهشت جايگاه اوست و هر كه با شما مخالفت ورزد، جهنم جايگاه اوست. و هر كه شما را انكار كند كافر است و هر كه با شما پيكار كند مشرك است. و هر كه شما را وا زند، در پايين‏ترين دَرجه جهنم خواهد بود. من لا يحضره الفقيه: ج2، ص612؛ تهذيب الأحكام: ج6، ب46، ص97 و هدية الزائرين و بهجة الناظرين، باب8، ص390.
 
[4] .  آرى، منافقان در فروترين درجات دوزخند، و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت . نساء: آيه145.

نوشتن دیدگاه