مدينه فاضله اسلامى، مدينه رفاه وآسايش همگانى است. رفاه وتنعم بدان سان که ديگر نيازمند وصاحب حاجتى در سطح جامعه يافت نمى توان کرد. يک دليل مهم بر اين امر، توزيع عادلانه ثروتها ومنابع است. در شهر عدالت، که حقوق انسانها محور توجه وبرنامه ريزى است، بالطبع بذر اين توجه، محصولى چون رفاه وبرخوردارى همگانى از مواهب الهى در پى خواهد داشت. هم در تعاليم دينى وهم در آموزه هاى علمى وتجربى بشر، به روشنى، به اين واقعيت راه برده ايم که در صورتى جامعه از غنا وتجربى بشر، به روشنى، به اين واقعيت راه برده ايم که در صورتى جامعه از غنا وبهره مند عمومى سرشار خواهد گشت که پيشاپيش از عدالت سيراب گرديده باشد ومشکل کشورها در حال حاضر ودر قرون واعصار متمادى، کمبود منابع ومواهب طبيعى بر گستره خاک نبوده، بلکه توزيع نا عادلانه آنها بوده است.
آنچه در روايات ظهور، در اين خصوص آمده است، نشان مى دهد که خواستها وآرزوهاى مادى انسان، در جدول توجهات آرمان شهر اسلامى، نه تنها از ياد برده نشده، بلکه حتى در صدر توجه وعنايت قرار گرفته است وانسانها، به دليل داشتن چنين خواستهايى، نه تنها مورد نکوهش قرار نگرفته اند، بلکه بر توجه خداوند در پاسخ به اين خواهشها تأکيد فراوان رفته است:
پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه وآله وسلم مى فرمايد:
(در امت من، مهدى قيام کند.... ودر زمان او، مردم به چنان نعمت وبرخوردارى ورفاه دست يابند که در هيچ زمانى دست نيافته باشند. (واين رفاه شامل تمامى انسانها خواهد بود چه) نيکوکار وچه بدکار. آسمان مکرر بر آنان ببارد (کنايه از وفور مواهب طبيعى) وزمين چيزى از روييدنيهاى خود را پنهان نسازد).(13)
در روايات ديگر سخن از کثرت مال،(14) وفور نعمتها، بارانهاى پى در پى، سبکبارى ورهايى از بارهاى سنگين زندگى،(15) آسودگى از رنج طلب کردن ونيافتن، سخنى از اداى قرض تمام مقروضين واداى دين تمام صاحبان دين است، سخن از بى نيازى تمام انسانهاست وسخن از بذل وبخشش امام عليه السلام بر همگان است، به طورى که از طلب مال وبخشش ديگران بى نياز گردند.(16) در آنجا سخن از عمران وآبادى تمامى عرصه خاک است، به گونه اى که چون آن حضرت قيام کند، همه خرابيها را آباد کند،(17) تمامى سطح زمين را از سرسبزى ونشاط وطراوت بپوشاند،(18) گنجها ومعادن زمين، همگانى مورد استخراج قرار گيرند وزمين آنچه را که در درون مخفى داشته، براى رفاه وآسايش ‍ انسانها به دست او خواهد سپرد.(19)

نوشتن دیدگاه