إِنْ يُوحى إِلَىَّ إِلّا أَنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ

ترجمه :
70. وحى نمى‌شود به‌سوى من مگر اينكه جز اين نيست كه من انذار كننده آشكارا هستم[1] .
 
تفسير :
]تمام فرمايش پيامبر، وحى الهى است[
وجود مقدس حضرت رسالت يك كلمه و يك حرف از پيش خود و هواى نفس خود نمى‌زند، آنچه مى‌فرمايد وحى الهى است، چنانچه مى‌فرمايد : (وَالنَّجْمِ إِذا هَوى * ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى * وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى * إِنْ هُوَ إِلّا وَحْىٌ يُوحى * عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوى)[2] ، چنانچه در غدير خم بعض معاندين و  
منافقين گفتند: پيغمبر نصب على را كرد از روى هوا، چون پسر عمّ و داماد او بود، حتى ملعونى گفت: اگر از جانب خداست صاعقه بيايد مرا بسوزاند. صاعقه آمد و او را سوزانيد[3] .
 بعضى گفتند: شديد القوى جبرئيل بوده[4] ، لكن جبرئيل تعليم پيغمبر و معلم  او نبود، فقط قاصدى و پُستى بود ]كه پيام[ مى‌آورد، شديد القوى ذات اقدس ربوبى بود والّا جبرئيل و تمام ملائكه از انوار مقدسه اين خاندان تعليم گرفتند كه مى‌فرمايد :
«سَبَّحنا فَسَبَحتِ الملائكة وهَلَّلَنا وهَلَلَتِ الملائكة»[5]  الحديث.
على 7 معلم جبرئيل بود كه فرمود، بگو :
«أنتَ الرَّبّ الجَلِيلُ واَنا العَبدُ الذَلِيلُ»[6] .
 (إِنْ يُوحى إِلَىَّ إِلّا أَنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ) بايد انذار كند (إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ)[7]  بدا به حال منذرين كه با انذار او انذار نمى‌شوند (فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ)[8]  قوم نوح، هود، صالح، ابراهيم، لوط، شعيب، موسى.

[1] .  ترجمه ديگر: به من هيچ چيز وحى نمى‌شود، جز اينكه من هشدار دهنده‌اى آشكارم.
[2] .  سوگند به اختر چون فرو مى‌آيد. كه يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده. و از سرهوس سخن نمى‌گويد. اين سخن به جز وحى‌اى كه وحى مى‌شود نيست. آن را فرشتهشديد القوى به او فرا آموخت. سوره نجم: آيات 1 ـ 5.
[3] .  ر.ك: تفسير فرات كوفى: ص503؛ تفسير ثعلبى: ج10، ص35؛ تفسير قرطبى: ج18،ص278 وينابيع المودة: ج2، ص370، ح55.
[4] .  تفسير جوامع الجامع: ج3، ص448؛ تفسير الآصفى: ج3، ص1220؛ بحارالأنوار: ج16،ص309 و تفسير شبر: ص491.
[5] .  تسبيح گفتيم پس به دنبال آن ملائكه تسبيح گفتند و تهليل (لا اله الّا الله) گفتيم، پسملائكه نيز تهليل گفتند. ر.ك: الاختصاص: ص91؛ عوالى اللالى: ج4، ص922، ح221؛مدينة المعاجز: ج2، ص372 و بحارالأنوار: ج24، ص89.
[6] .  تو پروردگار بزرگوارى هستى و من بنده ذليلم. نورالبراهين: ج1، ص315.
[7] .  تو فقط هشدار دهنده‌اى و براى هر قومى هدايت كننده‌اى هست. سوره رعد: آيه 7.
[8] .  پس نظر كن ببين چگونه بود عاقبت آن‌هايى كه انذار مى‌شدند. سوره يونس: آيه 73.

نوشتن دیدگاه