قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ
أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ

ترجمه :
67. بفرما به امت كه او نبأ عظيم ]= خبرى بزرگ[ است.
68. شما از او اعراض مى‌كنيد ]= روى برمى‌تابيد[.
 
تفسير :
]تفاسير مختلف از «نبأ عظيم»[
و نظير اين آيه شريفه در سوره نبأ: (عَمَّ يَتَساءَلُونَ * عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ * الَّذِى هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ)[1]  و اختلاف كردند كه مراد از نبأ عظيم چيست؟ بعضى گفتند :  
قرآن است، چون مشتمل بر انباء انبياست[2] . بعضى گفتند: خبر قيامت است  واعراض از آن، غفلت و انكار و عدم استعداد آن است[3] . بعضى گفتند: آنچه  پيغمبر از جانب خدا خبر داده و اعراض از آن عدم تصديق نبوّت اوست[4] .
 
]اميرالمؤمنين 7 نبأ عظيم[
لكن در اخبار ائمه اطهار : در بعضى، تفسير به اميرالمومنين 7 شده كه او نبأ عظيم است، چنانچه كلينى از حضرت باقر 7 مسنداً نقل كرده فرمود:
«هِيَ في أميرِالمُومنين».
و از اميرالمومنين 7، فرمود:
«مَا للهِ آيةٌ هِيَ أكبرُ مِنّي ولا للهِِ نَبَأٌ أعْظَمُ مِنِّي»[5] .
و از محمّد بن الحسن الصفّار مسنداً از حضرت صادق 7 فرمود :
«والنّبأُ: الإمامَةَ»[6] .
توضيح كلام اينكه دين مقدس اسلام تام است، فوق التمام و كامل است، فوق الكمال. مشتمل بر جميع عقائد حقه و اخلاق فاضله و اعمال صالحه و خالى است از هر عيب و نقصى از عقائد فاسده و صفات خبيثه و اعمال سيئه، لكن تمام اين‌ها به منزله پيكر اسلام است كه از هر جهت تام و تمام است، لكن جسد بى‌روح است و يك مجسمه بيش نيست و روحِ اسلام، ولايت است كه ايمان تحقق پيدا نمى‌كند الّا به ولايت و تمام آثار و مثوبات منوط به اوست، چنانچه در حق آدم خدا به ملائكه خطاب فرمود، چنانچه مى‌آيد در چند آيه بعد (فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِى فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ)[7]  و به اصطلاحِ عوام، فُوت  كاسه‌گرى است كه تا نباشد كاسه نمى‌شود.
و شاهد بر اينكه مراد از (نَبَأٌ عَظِيمٌ)، ولايت است نه آنچه مفسرين گفتند اينكه آيه شريفه (قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ * أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ) خطاب به مسلمين است، زيرا كفار و مشركين از تمام اسلام و دين و قرآن حتى از توحيد و رسالت معرض هستند نه از خصوص «نبأ عظيم» و اين مسلمين هستند كه از ولايت معرضند به علاوه آيه سوره نبأ[8] ، كفار و مشركين اختلاف در اسلام ندارند، بلكه به كلى منكر
هستند و اختلاف در مسلمين است در امر ولايت و امامت ائمه هدى.
*    *    *
[1] .  درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟ از آن خبر بزرگ، كه درباره آن با هم اختلافدارند. سوره نبأ: آيات 1 ـ 3.
[2] .  ر. ك: تفسير مقاتل بن سليمان: ج3، ص439؛ معانى القرآن «نحاس»: ج6، ص135 ومجمع البيان: ج8، ص756.
[3] .  ر. ك: تفسير ثعلبى: ج8، ص215؛ تفسير التبيان: ج8، ص579؛ مجمع البيان: ج8، ص 756و تفسير البحر المحيط: ج7، ص390.
[4] .  ر. ك: تفسير سمرقندى: ج3، ص165؛ الكشاف «زمخشرى»: ج3، ص381 و مجمع البيان :ج8، ص756.
[5] .  هيچ نشانه‌اى از خدا بزرگتر از من نيست، وهيچ خبرى از خدا بالاتر از من نيست. ر.ك :كافى: ج1، ص207، ح3؛ تفسير ابى حمزه ثمالى: ص74؛ بصائر الدرجات: ص97؛ شواهدالتنزيل: ج2، ص417 و تأويل الآيات: ج2، ص757.
[6] .  نبأ، امامت است. بصائر الدرجات: ص227 و تفسير الآصفى: ج2، ص1075 و بحارالأنوار :ج23، ص203، ح49.
[7] .  پس چون او را كاملاً درست كردم و از روح خويش در آن دميدم، سجده‌كنان براى او بهخاك بيفتيد. همين سوره: آيه 72.
[8] .  اشاره به آيه 31 سوره نبأ.

نوشتن دیدگاه