اما در فضل تلاوت اين سوره كافى است كه از ابن بابويه باسناده از حضرت باقر7 بنائاً على نقل برهان و از عياشى[1]  باسناده از آن حضرت بنائاً بر نقل مجمع البيان كه فرمود:
«مَنْ قَرَأ سورة«ص» في ليلَةِ الجُمعةِ اُعطيَ مِن خيرِ الدُنيا وَالاْخِرَةِ ما لَم يُعطَ أحدٌ من الناسِ إلّا نَبيٌّ مُرسَلٌ أَو مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَأَدْخَلَهُ اللهُ الجنّةَ وَكُلَّ مَن أحبَّ مِن أهلِ بَيتِهِ حتّى خادِمَهُ الّذي يَخدِمَهُ وَإن كانَ لَيسَ فِي حَدِّ عِيالِهِ وَلا فِي حَدِّ مَن يَشفَعُ لَهُ»[2] .
و در روايت عياشى است:
«وَآمَنَهُ اللهُ يَومَ الْفَزَعِ الاْكبَر»[3] .
   
[1] .  مختصرى از زندگى‌نامه وى در همين تفسير: ج9، ص487، پاورقى(2) گذشت.
[2] .  كسى كه سوره «ص» را در شب جمعه قرائت كند آن قدر از خير دنيا و آخرتبه او عطا مى‌شود كه به كسى از مردم عطا نشده مگر نبى فرستاده شده يا ملك مقرب،و خداوند او و هر كس از اهل بيتش را كه دوست دارد، حتى خادم او كهخدمتش را مى‌كرده است اگرچه در حد همسر و كسى كه او را شفاعت مى‌كند نباشد، واردبهشت مى‌كند. ثواب الأعمال: ص141؛ مجمع البيان: ج8، ص723 و تفسير البرهان: ج6،ص462، ح1.
[3] .  خداوند او را در روز هراس بزرگ ]= قيامت[ ايمنى مى‌بخشد. مجمع البيان: ج8، ص 723به نقل از تفسير عياشى. يادآور مى‌شود، آنچه از كتاب شريف تفسير عياشى در دسترسمى‌باشد شامل تفسير قرآن از سوره حمد تا پايان كهف است. وقسمت‌هاى تفسير از سورهمريم به بعد عليرغم كوشش دست اندركاران نسخ خطى تا كنون به دست نيامده است.