كلام در اين سوره در چند مقام صحبت مى‌شود:
]مقام[اول در فضل اين سوره مباركه:
گذشت در اول سوره سبأ كه صدوق عليه الرحمة مسنداً از حضرت صادق 7 روايت كرده فرمود :
«مَنْ قَرَأ الحَمْدَيْنِ لَمْ يَزَلْ في لَيلَتِهِ في حِفْظِ اللهِ وكَلاَءَتِهِ سُورَةِ سبأٍ وسُورَةِ فاطِرٍ، ومَنْ قَرَأَهُمَا في نَهَارِهِ لَمْ يُصِبْهُ في نَهَارِهِ مَكْرُوهٌ، واُعْطِىَ مِنْ خَيْرِ الدُّنيَا وخَيْرِ الآخِرَةِ مَا لَمْ يَخْطُرْ عَلَى قَلْبِهِ»[1] .
و اما اخبارى كه از خواص القرآن نقل كرده‌اند نظر به اينكه سند ندارد، بلكه مظنون الكذب است صرف نظر مى‌كنيم.

[1] .  كسى كه دو حمد(سوره سبأ وفاطر) را بخواند، پيوسته در طول آن شب در حفظ الهىخواهد بود وهر كه آن دو را در روز بخواند، در آن روز به هيچ امر ناخوشايندى دچارنخواهد شد واز خير دنيا وآخرت آن‌قدر به او داده خواهد شد كه بر قلب وانديشه اوخطور نكرده است. ثواب الاعمال: ص139 وتفسير البرهان: ج6، ص323، ح1.