إِنَّ اللهَ لَعَنَ الْكافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيراً
 
ترجمه :
64. محققاً خداوند لعن فرموده كافرين را و مهيا فرموده از براى آن‌ها آتش افروخته را.
 
تفسير :
]لعنت الهى بر كافران[
«لعن» بُعد از رحمت است وطرد از مقام است و«سعير» شعله از آتش است، آتش افروخته.
(إِنَّ اللهَ لَعَنَ الْكافِرِينَ) كفار را از رحمت خود دور كرده واز مقام قرب طرد فرموده وكافر، منكر توحيد يا نبوت يا معاد وبه معنى عام، كفر به معنى ستر است وكافر كسى است كه حق براى او مستور باشد وبه اين معنى شامل تمام اهل ضلالت ومنكرين ضرورى دين ومذهب مى‌شود.
 
]بشارت كفار به آتشِ شعله‌ور[
(وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيراً) «سعير» آتش افروخته را گويند. آتش بسا خمود مى‌شود وبسا شعله مى‌زند وافروخته مى‌گردد وآتش جهنم، خمودى ندارد وهميشه افروخته وشعله‌ور است به اندازه‌اى كه زفير[1]  ونعره دارد كه زيد]بن حارثه [خدمت حضرت رسالت عرض كرد كه صداى زفير جهنم را مى‌شنوم[2] .  
وكلمه «أَعَدَّ» فعل ماضى دلالت دارد كه الآن هم بلكه از زمان خلقتْ جهنم شعله‌ور بوده ومهيا شده براى كفار.

[1] .  زفير : ابتداى صداى الاغ وشهيق انتهاى صداى آن است، زيرا زفير فرو دادن نَفَسوشهيق بيرون دادن آن است. مجمع البحرين: ج3، ماده«زفر».
[2] .  المحاسن: ج1، ص251؛ كافى:  ج2، ص53، ضمن ح2 وبحارالأنوار: ج67، ص159،ضمن ح17. در منابع نام او «حارث» ذكر شده است.

نوشتن دیدگاه