در روايت حسين بن ابى العلاء[1]  كه ابن بابويه[2]  مسنداً از او روايت مى‌كند  از حضرت صادق علیه السلام فرمود :
«مَنْ قَرَأَ سُورَةَ السجْدَةِ في كُلِّ لَيْلَةِ جُمُعَةٍ أَعطاهُ اللهُ كِتابَهُ بِيَمينِهِ، وَلَمْ يُحاسِبْهُ بِما كانَ مِنْهُ، وَكانَ مِنْ رُفَقَاءِ مُحمّدٍ وَاَهلِ بَيْتِهِ»[3] .
و  در  روايـت  لـيـث[4]  ]از[[5]  ابى الزبير[6]  از جابر[7]  گفت :
«كانَ رَسُولُاللهِ 9لايَنامُحتّىيَقْرأَ(اَلَمْتَنزِيلَ)و(تَبارَکَ الّذى بِيَدِهِ المُلْکُ)»[8] .
و در روايت طاووس[9]  است :
«مَنْ قَرَأَهُما كُتِبَ لَهُ سِتّونَ حَسنَةً، وَمُحِيَ عَنْهُ ستّونَ سَيِّئَةً، وَرُفِعَ لَهُ سِتُّونَ دَرَجةً»[10] .

[1] .  اسم او را خالد گفته‌اند. وى از اصحاب امام جعفر صادق  7 شمرده مى‌شود. حسين ودوبرادرش على وعبدالحميد از روات حديث از امام صادق 7 مى‌باشند. حسين بن ابىالعلا از راويانى همانند: ابى بصير، ابن ابى يعفور، اسحاق بن عمار وعبدالأعلى بن أعيننقل روايت كرده است. راويانى مانند ابان بن عثمان الأحمر، محمد بن ابى عمير ويحيى بنعمران حلبى از او روايت نقل كرده‌اند. روايات بسيارى در ابواب مختلف فقهى و... ازايشان نقل شده است وگفته شده 125 مورد روايت از ايشان وارد شده كه 103 مورد آن ازامام صادق  علیه السلام است.براى ابن ابى العلاء تصنيفاتى ذكر كرده‌اند، از جمله كتابى است كه احمد بن ابى بشر،ذكر كرده است. تاريخ وفات ايشان معلوم نيست، لكن سيد خويى استدراك كرده كه زمانامام رضا 7 را درك كرده است وبنابراين عمر او حدود نود سال مى‌باشد. ر. ك: موسوعةطبقات الفقهاء: ج2، ص135.
[2] .  مختصرى از زندگى‌نامه وى در همين تفسير: ج1، ص85، پاورقى (1) گذشت.
[3] .  هر كس سوره سجده را هر شب جمعه تلاوت كند، خداوند نامه كردارش را به دستراستش دهد واز آنچه از او سر زده ، حساب‌رسى نكند واز رفيقان وهم‌نشينان حضرتمحمّد وخاندانش  9 باشد. ر. ك: ثواب الأعمال: ص139؛ مجمع البيان: ج8، ص 508ووسائل الشيعة: ج7، ص411، ح13.
[4] .  ليث: در كتب رجالى نام ايشان ليث بن ابى سليم است كه از زمره اصحاب امام باقر وامامصادق  8 شمرده شده است. گفته شده كه كنيه ايشان ابابكر يا ابابُكَير مى‌باشد. ليثاصالتاً فارسى ودر كوفه متولد شده است. از معلمان وعبّاد زمان خود بوده، لكن در آخرعمر دچار اختلالات روانى شد به طورى كه قبل از ظهر بالاى مأذنه مى‌رفت وبه گمانزوال ظهر اذان مى‌گفت. در نقل حديث شخصى ضعيف شمرده شده ودر سال 143 قمرىدر زمان امام صادق  7 از دنيا رفته است. گفته‌اند كه در عقيده از مذهب عامه پيروىمى‌كرده است. ر. ك: قاموس الرجال: ج8، ص621، شماره 6188.
[5] .  در نسخه چاپ تهران «بن» آمده كه تصحيح شد.
[6] .  ابوالزبير: در كتب رجالى توضيح وشرح حال مفصلى از ايشان وارد نشده است، لكنگفته شده كه وى از جابر بن عبدالله وفضيل بن يسار نقل روايت كرده است. در سنن ابىداوود آمده كه پيامبر روز عيد قربان به سوى شتر ابوالزبير سنگ پرتاب كردند وفرمودند :(اين سنگ پرتاب كردن) به اين دليل بوده كه مناسك خود را از ما بگيريد شايد بعد از اينمن حجى انجام ندهم. ر. ك: قاموس الرجال: ج11، ص333.
[7] .  مختصرى از زندگى نامه وى در همين تفسير: ج3، ص356، پاورقى (2) گذشت.
[8] .  رسول خدا شب‌ها نمى‌خوابيد تا دو سوره سجده ومُلْك را قرائت مى‌نمود. مجمع البيان :ج8، ص508؛ كنز العمال: ج7، ص116 وتفسير نور الثقلين: ج5، ص443.
[9] .  طاووس بن كيسان ، اليمانى: از اصحاب امام على بن الحسين  8 شمرده شده است.وحديث «مَنْ كُنْتُ مَولاهُ» مسنداً از ايشان نقل شده است. ابن قتيبه وطبرى گفته‌اند كهطاووس شيعى مذهب بوده است، لكن شيعى نزد اين‌ها همان رافضى يا شيعيان غالىمى‌باشد. ابن خلكان نقل كرده كه در زمان خلافت عمربن عبدالعزيز، طاووس به ايشاننامه‌اى با محتواى موعظه وپند واندرز نوشت وايشان را به خير ونيكى سفارش كرد. ازطبرى آمده كه ايشان در سال 106 ه  ق از دنيا رفته است. ر. ك: قاموس الرجال: ج5،ص551.
[10] .  هر كس آن دو ]= سجده ومُلك[ را بخواند شصت حسنه براى او نوشته مى‌شود وشصتگناه از او محو مى‌گرد ومنزلتش شصت درجه بالا مى‌رود. مجمع البيان: ج8، ص508.

نوشتن دیدگاه