متوفى در سال 652
او نيز اشعارى درباره " غدير خم " سروده كه ترجمه برخى ازآنها چنين است:
" گوش فرا ده تا آيات وحى را كه در مدح امامى كه خدا او را مخصوص به هدايت كرده است بشنوى:
در سوره آل عمران آيه مباهله است كه با فرستادن آن بعضى ازمزايايش را شمرده است.
و در سوره احزاب، حا ميم، تحريم و هل اتى گواه صادقى است كه خدا در آنها على را ستوده و تطهيرش كرده است کاري که علي کردوانگشترى كه او در حال ركوع بسائل داد، شخصيت انسانى او را به ثبوت رسانيدو او را مورد عنايت خاص الهى قرار داد.
و در آيه نجوى كه جز او كسى به اين فيض عظيمى نائل نگرديد، ارزش و شخصيت او آشكار گرديد و به او چنان قرب و منزلت بخشيد كه داراى مقام ارجمند و تقوى الهى گرديد.
و خداونداو را در كنف لطف و محبت پيامبرش بزرگ كرد و از ترتيب و الطاف عميمش بهره مندش گردانيد، و از مكارم اخلاقش كه بدان وسيله راه هدايت را بدو مى آموخت، بطرز خاصى بهره مندش فرمود بالنتيجه او را برادر خود قرار داد.
و انكحه الطهر البتول وزاده     بانك منى يا على و آخاه
و شرفه يوم " الغدير " فخصه     بانك مولى كل من كنت مولاه
و لو لم يكن الا قضيه خيبر     كفت شرفا فى ماثرات سجاياه
" رسول الله خدا فاطمه زهرا را به ازدواج او در آورد و افزود كه تو از منى و او را برادر خودقرار داد.
و در روز " غدير خم " او را مفتخر فرمود كه: هر كسى كه من مولاى اويم تو نيز مولاى او هستى، واگر در افتخارات زندگيش جز داستان خيبر نبود، تنها همان او را كفايت مى كرد..

شرح حال اين شاعر؟
ابو سالم كمال الدين محمد بن طلحه بن محمد بن حسن قريشى عدوى نصيبينى شافعى مفتى رحال كه يكى از بزرگان و روساى دانشمندان است، امام در فقه شافعى بوده و در حديث و اصول و مسائل خلافيه و ادبيات و نگارش مهارت داشته و در قضات و خطابه بر همه مقدم بوده و در زهد و پارسائى شهرت داشته است.
او در نيشابور از " ابو الحسن مويد بن على طوسى " و " زينب شعريه " استماع حديث كرده و در حلب و دمشق و ديگر شهرها حديث كرده است و حفاظ دمياطى و مجد الدين بن عديم و فقيه حرمين كنجى در كفايه الطالب از او روايت كرده اند.
كنجى در كفايه الطالب صفحه 108 مى گويد: از اين قبيل است آنچه كه شيخ ما حجه الاسلام شافعى عصر " ابو سالم محمد بن طلحه " قاضى شهر حلب به ما خبر داده است.
او در دمشق در مدرسه " امينه اقامت داشت و به نامه نگارى از ناحيه ملوك مشغول بود و در اينكار مقام ارجمندى يافت و در سال 648 ه پادشاه " الناصر " متوفى در سال655 ه صاحب دمشق به او نوشت كه عهده دارمنصب وزارت شود ولى او امتناع كرد و شانه اززير بار آن خالى نمود طبقات سبكى " جلد 5 صفحه 26 آمده تنها دو روز آن را پذيرفت آنگاه آن را ترك كرد و مخفيانه فرار نمود و تمام اموال و دارائى و آنچه از لباس و بنده و غيره داشت همه را بر جاى نهاد و بالباس پنبه اى از دمشق خارج شد و به جاى نا معلومى رفت.
و گفته شده كه: او داراى علوم غريبه بوده واز آن راه از مغيبات آگاه مى شده است.
بعضى گفته اند كه: او بعد از اين به منصب وزارت برگشت و اين گفته را گفتار او در منجم تاييد مى كند كه گفته است:
" هنگامى كه منجم در موردچيزى حكم قاطعى كرد تو آن را نپذير زيرا كى مى داند: خدا چه حكم كرده است؟
او به من منصبى عنايت فرموده وتو به حرف " منجم " اعتماد مكن ".
و باز او در اين باره چنين گفته است: " هيچ گاه به گفته منجم اعتماد مكن وهمه كارها را به خدا واگذار نما و تسليم او باش و بدان اگر تدبير چيزى را به-  ستاره اى مربوط بدانى، مسلمان نخواهى بود ".
او درابتداى كارش قضاوت " نصيبين " و سپس " حلب " را عهده دار گرديد آنگاه خطيب دمشق شد و بعد از آن پارسائى پيشه كرد و به مكه رفت و بعد از مراجعه، كمى در دمشق ماند آنگاه به حلب رفت و در آنجا وفات كرد تاليفات او:
1- عقد الفريد للملك السعيد، اين كتاب را براى نجم الدين غازى بن ارتق كه از پادشاهان " مار دين " بوده تاليف كرده و در مصر چاپ شده است.
2- الدر المنظم فى اسم الله الاعظم، نسخه اى از آن در كتابخانه حسين پاشا در آستانه به شماره 346 موجود است.و شيخ سليمان قندوزى حنفى در " ينابيع الموده " صفحه 403-471قسمتى از آن را نقل كرده است.
3- مفتاح الفلاح فى اعتقاد اهل الصلاح.
4- كتاب دائره الحروف.
5- مطالب السوول فى مناقب آل الرسول كه بارها چاپ شده است.
معاصره او " اربلى " در كتاب " كشف الغمه " صفحه 17 گفته است: مطالب السوول فى مناقب آل الرسول تصنيف استاد دانا كمال الدين محمد بن طلحه است، او مرد مشهور و فاضلى بوده كه فكر مى كنم در سال 654 ه فوت كرده باشد، حال او در زهد و پارسائى و ترك كردنش وزارت شام را و گوشه گيرى اختيار كردنش امرى است آشكار و قريب العهد به تاليف آن كتاب، او در حال گوشه گيرى اين كتاب "مطالب السوول" و كتاب الدائره را نوشت، او شافعى مذهب و از روساء و بزرگان آنها است.
و سيد هبه الدين ابو محمد حسن موسوى در كتاب " المجموع الرائق " كه در سال 703 ه آن را تاليف كرده تصريح مى كند كه اين كتاب " مطالب السوول " مال اوست.
و ابن صباغ مالكى متوفى در سال 855 ه نيز اين كتاب "مطالب السوول" را از آن او مى داند و در كتاب " فصول المهمه خود ازآن زياد نقل مى كند، و هم اكنون از آن كتاب نسخه اى خطى كه در سال 896 ه ازروى نسخه اى به خط مولف كه در سال 650 ه در جزوه نوشته بوده، نگارش يافته است در كتابخانه " احمديه " حلب موجود است.
و آقاى " شبلنجى " نيز در كتاب "نور الابصار" در مناقب آل نبى مختار، از آن نقل كرده است.
کمال الدين ياد شده چنانكه در طبقات سبكى و شذرات الذهب آمده: در سال 652 ه متولد شده و چنانكه در دو كتاب ياد شده و الوافى بالوفيات صفدى و تاريخ او و البدايه و النهايه ابن كثير و مرآت الجنان يافعى و الاعلام زركلى و ديگر كتب آمده در هفده رجب سال 652 ه فوات كرده است.
ولى در بالا نظر اربلى راديديد كه معتقد است: او در سال 654 ه فوت كرده است.
قسمتى از اشعارش كه در مدح اهل بيت عليهم السلام سروده ودر كتابش " مطالب السوول " موجود است و از آن جمله است اشعارى كه در پايان كتاب قرار دارد و ذيلا ترجمه مى شود:
" اگر مى خواهى حقائق را درك كنى كمى مهلت بده و از خواندن آيات مربوط به مناقب تجاوز مكن، مناقب آل مصطفى كه وسيله آنها به نعمت تقوى و نيكيها راه مى يابيم، مناقب خاندان پيغمبر كه پيشواى مردمند و هر طالبى وسيله آنها گمشده اش را مى يابد، مناقبى كه حقائق را آشكار مى كند و پرده هاى سياه را دورمى افكند، بر تو باد توجه به آنها در پنهان و آشكار كه اين عمل ترا پيش خدا بلند مرتبه خواهد كرد.
و هنگامى كه زبانت به آيات مناقب اهلبيت مترنم است آنها را از روى اخلاص و حضور قلب بخوان.
و هرگاه كسى درباره آن با دقت كتابى بنويسد قطعا بزرگترين واجبش را ادء نموده است.
و چه بسا ممكن است كسى آن را بخواند، حسناتش زياد شود و از بالاترين مواهب بهرمند گردد.
و هر كس در اين باره از خدا درخواست توفيق كند دعايش مستجاب و اقبال از هر سو به او روى خواهد آورد".
و نيز از اشعار اوست كه در صفحه 8 آن كتاب آمده و ترجمه آن چنين است:
" كسانيكه به آنان "اهلبيت عليهم السلام" چنگ زنند، آنان برايشان " عروه الوثقى " و ريسمان خواهند بودزيرا كه مناقبشان از راه وحى و قرآن ثابت شده و قرآن خوان مناقب آنان را در سوره شورى و هل اتى و احزاب مى يابد.
آنان اهلبيت مصطفى هستند كه دوستى آنان به طور قطع بر مردم فرض است..
فضائل آنان از لحاظ واقعيت از هر روايتى كه راويان از روى جهد و كوشش به دست آورده اند بر ترى دارد."
او با اين عبارت، اشاره به عده اى از فضائل خاندان عترت و طهارت مى كندكه قرآن در سوره شورى و هل اتى و احزاب بدان تصريح نموده است:
اما درسوره شورى چنين آمده: قل لا اسالكم عليه اجرا الا الموده فى القربى و من يقترف حسنه نزد له فيها حسنا- بگ و:در اين باره "نبوت" از شما پاداشى جز دوستى نزديكانم نمى خواهم، و هر كس كار نيك انجام دهد برنيكيش بيافزائيم ".
و ما در جلد دوم اين كتاب كتاب "عربى" صفحه 310- 306 وجلد سوم صفحه 171در اينكه اين آيه در مورد اهبيت عصمت و طهارت نازل شده است بحث كرديم به آنجا مراجعه شود.
و اما در سوره هل اتى چنين آمده است: يوفون بالنذر و يخافون يوما كان شره مستطيرا و يطعمون الطعام على حبه مسكينا و يتيما و اسيرا: " آنان به نذر خود وفامى كنند و از روزى كه شر آن انكارناپذير است بيم دارند و غذا را با انكه دوست دارند، به مستمند و يتيم و اسير مى دهند ".
و ما در جلد سوم صفحه 111- 107 به طور مبسوط بررسى كرديم كه اين آيه مربوط به اهلبيت عليهم السلام است.
و اما در سوره احزاب چنين آمده است: من المومنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضى نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا: " از مومنان مرادنى هستند كه براستى پيمانهائى كه با خدا داشتند وفا كردند بعضى از آنها تعهد خويش به سر بردند و بعضى ديگر منتظرند و به هيچوجه تغييرى نيافته اند ".
و نيز در همين سوره است: انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا: " خدا مى خواهد كه ناپاكى را از شما اهلبيت ببرد و پاكيزه تان كند پاكيزه كامل ".
در جلد دوم اين كتاب صفحه 51 گذشت آيه اول در مورد امير المومنين و عمويش حمزه و پسر عمويش عبيده نازل شد است.مسلمين اتفاق دارند آيه تطهير نيز درمورد رسول اكرم و على بن ابى طالب و حسن و حسين و فاطمه سلام الله عليهم نازل گرديده است.
و ائمه حديث و حفاظ در اين باره احاديث صحيح متواتره، در صحاح و مسانيد خود آورده اند كه بيارى خدا در مجلدات آينده خوانند محترم را از آن احاديث آگاه خواهيم كرد.
همانطور كه گفتيم: او درباره خاندان پيامبراكرم اشعارى زياد دارد كه ترجمه قسمتى از آنها چنين است:
"خدايا، بحق پنج تن آل عبا كه صاحبان هدايت و عمل شايسته اند، آنانكه سفينه نجاتند، و افراد تاجر پيشه سود خواه بسوى آنها مى شتابند و دوست شان دارند، آنانكه در روز قيامت آنگاه كه مردم در موقف فضاحت بار توقف دارند، داراى مقام ارجمندند، خوارم مفرما و گناهم را بيامرز تا شايد از آتش سوزان جهنم در امان بماند، زيرا با علاقه شديدى كه با آنها دارم اميدوارم خداوند از سر تقصيراتم در گذرد، آنان براى كسى كه دوستشان داشته باشد سپرى هستند كه اورا از حوادث سهمگين نجاتش مى دهند و من به آنان متوسلم به اين اميد كه درخواست گناهكار بدبخت به هدف اجابت رسد و رستگارى نصيبم شود و از اين رهگذر راه راست را يافته مقامى شايسته يابم ".
و نيز اشعار اوست كه در مورد قاتلان ابى عبد الله الحسين عليه السلام سروده و ذيلا ترجمه قسمتى از آن آورده مى شود:
"اى دشمنان خدا پيشاپيش شما موقفى است كه رسول خدا در آنجا از شما پرسش و باز خواست خواهد كرد.در آنجا رسول خدا و فاطمه زهرا، كه عزادار است به دشمنى و داد خواهى برمى خيزند و على نيز داد خواهى آنها را تاييد مى كند كه قطعا گفته او مورد تاييد است.
و شما اى دشمنان خدا در آنروز چه جوابى به آنها خواهيد داد؟ در صورتى كه درآنروز راهى براى ترك جواب نخواهد بود!!
و شما با كشتن فرزندانشان كار بدى كرديد و بار سنگينى متحمل شديد، و اميد شفاعتى در آن روز جز از ناحيه دشمنان نخواهد بود و شرح اين ماجرا مفصل است وبسيار روشن است كسى كه در روز حشر رسول خدا دشمنش باشد جايگاهش در آتش خواهد بوددر صورتى كه بر شما واجب بود رعايت آنها را بكنيد و نسبت به آنها مهربان باشيد تا مورد شفاعت آنان قرار گيريدزيرا آنان آل پيغمبر و اهلبيت اويند و تنها پيروى از طريقه آنان مايه نجات است.
مناقبشان در ميان مردم مشهور و داراى ارزش چشمگير است، مناقب آنان چنان زياد است كه از شمارش بيرون است البته برخى از آنها فرع و برخى ديگر اصلند، آنان مظهر مناقب خلقى رسول خدايند كه هيچگاه براى آنها افولى نخواهد بود ".

نوشتن دیدگاه