اينها كه گفته شد كمى از بسيارى از جيزهائى است كه در طول تاريخ اسلامى ميان طوائف مختلف مسلمين درباره زيارت قبر پيامبر اكرم و مرقدهاى امامان و اولياء و صالحان و علماء و توسل و استشفاء به قبور آنان و مسافرت به بقاع متبركه آنان و... رواج داشته است در صورتى كه ميان زائران، علماء بزرك و پيشوايان عظيم ذهبى كه مقتداى پيراون مذاهب چهارگانه بوده اند وجود داشته اند. و از سوى ديگر ناقلان اين مطالب و اقوال خود دانشمندان و پيشوايانى بودند كه با نقل آنها به عنوان فضيلت براى صاحبان قبور و ارباب مشاهد، آن حقائق را پذيرفته و پسنديده اند.
بنابر اين ميان تمام فرق اسلامى در طول اعصار و قرون اين مساله به طور اجماع به عنوان يك روش پسنديده شناخته شده است.
روى اين حساب، تو اى خواننده محترم هر گاه براى مطالب كه برايت نقل كرديم گوش شنوائى عاريه گرفته باشى آيا براى مطالبى كه ابن تيميه و كسانى كه به سازش مى رقصند "مانند قصيمى" بافته اند محمل درستى خواهى يافت؟ آيا مسلمان هاى صدر اسلام، اعمالى را كه در باره مشاهد و قبور مردگان انجام مى داد كفر مى دانستند، آنگاه همان را وسيله تقرب به خدا قرار مى دادند؟
هرگز، ما هيچ گاه تمام فرقه هاى مسلمين را به چنين تهمت هاى ناروا، متهم نخواهيم كرد.
و آيا اينها كه گفته شد اختصاص به شيعه دارد؟ خير. و آيا اعمالى كه شيعه در كنار قبور انجام مى دهد "كه آن مرد پنداشته كه آن اعمال ناشى از غلو و خدا دانستن على و فرزندانش مى باشد" غير از آن كارهائى است كه اهل سنت و در پيشاپيش آنها، پيشوايانشان، در برابر آن قبور انجام مى دادند؟
به طورى كه در سابق ديديم: همه اهل سنت از زمان صحابه تاكنون، نسبت به قبور، به انحاء مختلف از قبيل: رديف كردن الفاظى به عنوان زيارت كه جامع همه فضائل فرد مورد زيارت است، و نماز و دعاء كنار قبرش، و ختم قرآن و اهداء آن به سويش، و توسل و طلب شفاعت از او، و در خواست قضاء حوائج از ناحيه خدا وسيله او، و تبرك جستن و در بر گرفتن و به خاك افتادن و بوسيدنش و به طور كلى به هر نحوه اى كه مى شده احترام و تعظيم مى نموده اند.
پس اگر پندرهاى ابن تيميه و پيروانش درست باشد و اين گونه اعمال بدعت و گمراهى و غلو و يا شرك بوده فاعل آن كارها از محدوده اسلام بيرون باشد، پس در اين صورت مسلمانى از زمان صدر اسلام تاكنون جز جناب آقاى ابن تيميه و پيروانش وجود نخواهد داشت
بنابر اين سزاوار است كه خواننده محترم اكنون از گفتار ديگر " قصيمى " آگاهى حاصل نمايد تا بدان كه ميان شيعه و ديگر مذاهب چهاركانه، هيچ - گونه اختلافى در باره اين گونه مسائل مهم اسلامى، وجود ندارد و اينها جزء مسائل مورد اتفاق ميان تمام امت اسلامى است نهايت آنكه نويسندگان مغرض، آنان را عليه شيعه تحريك نموده آتش كينه و دشمنى را عليه آنان روشن كردند و از اين رهگذر وحدت كلمه و اتحاد مسلمين را گستند و با قلم هاى مسمومشان شق عصاى مسلمين كرده، ميان آنان ايجاد اختلاف نمودند " آنان كسانى هستند كه خداوند بر دل هايشان مهر زده و از هوس هايشان پيروى كردند ".
او در " الصرع " جلد 2 صفحه 648 گفته علامه امين را كه قصيده اى خاندان نبوت را ستوده آورده است:
لا بدع ان كان الدعاء اليه     فيها صاعدا و بغيرها لم يصعد
" اگر دعاء كنار آن قبور به سوى خدا بالا مى رود نه در موارد ديگر چيز تازه و بدعتى نيست "
آنگاه اضافه كرده است كه: اين گفته، پيش همه مسلمان ها يا اخلاف مذهبى كه دارند از حرف هاى ارتداد آور و كفر آشكار است و به خدا از خوارى پناه بريم و ترجمه اشعار قبل از آن چنين است:پ
" و همچنين نماز پيش قبور به عنوان تبرك به صاحبان قبور عمل ناپسندى نيست.
امامان از نسل هاشم، ثقل پيغمبر و رهبران براى پيروانند.
گفتند: نماز كنار قبور ما در فضيلت همانند نماز در مسجد است.
و اين مطلب را افراد مورد اطمينان براى ما روايت كرده اند، پس اگر خواستار هدايت از آنانى، پيروى از آن كن شرف مكان با صاحب مكان محقق است و كسى كه داراى عقل است در اين باره ترديد روا نمى دارد.
بهترين عبادت پروردگارا ما در اين گونه اماكن است، پس به سوى آن ها رو كن.
و همچنين طلب حوائج از خداى ما پيش آنها اميدوار كننده تر براى نيل به مقاصد است.
از بركات آن قبور بايد اميدوار بود، چون در آنها افراد بزرگوارى آرميده اند.
اگر دعايش پيش آن قبور به سوى خدا بالا مى رود، نه در موارد ديگر چيز تازه و بدعتى نيست".
بعد از نقل اين اشعار مى گويد: " بيشتر اين قصيده از اين نوع مطالب زشت مخالف با اسلام و ديگر از اديان آسمانى و الهى است: "
او در جلد 2 صفحه 21 شفا خواستن از قبر حسين عليه السلام و اجايت دعا كنار قبرش را از آفات شيعه به شمار آورده است
كبرت كلمه تخرج من افواههم ان يقولون الا كذبا. سوره كهف آيه 5.
" اين كلمه كذب و افتراء بزرگ كه از دهانشان خارج مى شود جز دروغ چيزى نسيت. "
زين العابدين قرباني
اين ترجمه در تاريخ 17/ 12/ 52 به پايان رسيد.

نوشتن دیدگاه