سعدان بن مسلم، ار بعض رجال اش. از امام صادق (عليه السلام)، روايت مى کند که آن حضرت فرمود: (...بَينا الرَّجُلُ عَلى رأسِ القائِمِ يَأمُرُه وينهاهُ(19) (يَأمُرُ وَيَنْهى) إِذْ قالَ: (أديرُوهُ). فَيُديرونَهُ إلى قُدّامِهِ، فَيَأمُرُ بِضَرْبِ عُنُقِهِ، فَلا يَبقى فى الخافِقَيْنِ شَيءٌ إلاَّ خافَهُ)؛(20)
در آن ميان که مردى پشت سر قائم ايستاده وامر ونهى مى کند، ناگاه آن حضرت امر مى کند ودستور مى دهد که او را برگردانيد. پس او را به پيش روى آن حضرت بر مى گردانند وحضرت فرمان مى دهد که گردن او زده شود. پس در شرق وغرب، چيزى باقى نمى ماند جز اين که از او (قاطعيت او در اجرى احکام الهى) مى هرساد.
از نظر مسند، اين روايت، مرسل است واين روايت، دلالت بر اين دارد که حضرت، به علم خود، در مقام قضا واجرى حدود عمل مى کند.
بالاخره، پس از برسى روايات، چنين به دست مى آيد که درباره ى حجم وعدد قتل وانتقام، جانب افراط وتفريط گرفته شده وواقع، چيز ديگر است. سياست امام، همان سياست پيامبر اکرم است. گاهى مقتضى رأفت وعدالت وگستردن عدالت بر جامعه اين است که دشمنان لجوج واعداد لدود که هرگز وبه هيچ وجه با حکومت حضرت مهدى کنار نمى آيند. که البته عدد آنان هم زياد نيست، ولى متأسفانه مبالغه بسيارى شده - از سر راه بردارد.
از طرفى، برى پا کردن حکومت الهى، آن هم به گستردگى جهان، اين حجم عدد از تلفات، طبيعى به نظر مى رسد مخصوصاً با توجّه به جمعيّت جهان آنروز که اين مقدار، درصد بسيار ناچيزى شمرده شود.

- پاورقی -

(19) کذا والظاهر زايدة الضميرُ فيهما والا (يأمرْ وينهى ويُويّدُ ذالک الخبرُ الآتى).
(20) الغيبة نعمانى، ص 239، ب 13، ح 32.

نوشتن دیدگاه