محمد بن ابى حمزه، به واسطه ى يکى از اصحاب خود، از امام صادق (عليه السّلام) روايت مى کند آن حضرت فرمود: (القائمْ يلقى فى حَربِهِ مالَمْ يَلْقَ رَسُولُ اللَّهِ إنَّ رَسولَ اللّهِ أتاهُم وَهُمْ يَعْبدُنَ حِجارَةً مَنقُورَةً وَخُشُباً مَنْحوُتةً، وَإنَّ القائمَ يَخْرُجوُنَ عَلَيهِ فَيَتَأَوَّلوُنَ عَلَيْهِ کتابَ اللَّهِ، وَيُقاتِلُونَهُ عَلَيْهِ.)(14)
قائم (عليه السلام)، در پيکار خود با چنان چيزى مواجه خواهد شد که رسول خدا (صلى الله وعليه واله وسلم) با آن مواجه نگرديد. همانا، رسول خدا، در حالى به سوى آنان آمد که بت هى سنگى وجوب هى تراشيده را پرستش مى کردند، ولى قائم (عجل الله فرجه) چنان است که عليه او خروج مى کنند وکتاب خدا را عليه او تأويل مى کنند. وبه استناد همان تأويل، با او به جنگ برمى خيزند.
از اين روايت چنين به دست مى آيد که حضرت، مورد فجا وظلم وبى مهرى مردم قرار مى گيريد. بنابراين، هر واکنشى را که دشمنان ديدند، نتيجه ى طبيعى عمل خودشان است. لذا جا دارد به جى بررسى روايات قتل، به بررسى روايات مظلوميت حضرت مهدى وبى مهرى مردم به ايشان بپردازيم.

- پاورقی -

(14) الغيبة نعمانى، ص 297.

نوشتن دیدگاه