مرجئه، گروهى از فرقه هى اسلامى هستند که معتقدند. معصيت کردن، ضررى به ايمان انسان نمى زند، وبا کفر، طاعت خداوند سودى ندارد. به اين گروه مرجئه مى گويند، چون بر اين باور هستند که خداوند عذاب دادن آنان را تأخير انداخته است. مجمع البحرى، ج 1، ص 177.
بشير ابن اراکه نبّال. روايت کرده که امام باقر (عليه السّلام) فرمود: (ويحَ هذه المرجئةِ إلى مَنْ يلجؤونَ غداً إذا قامَ قائمنا؟). قلت: (إنّهمْ يقولونَ: لوْ قدْ کان ذالک کُنَّا وأنتمْ فى العدلِ سواءً.). فقال: (منْ تابَ تابَ اللهُ عليهِ، ومَنْ أسَرَّ نفاقاً فَلا يَبْعُدَ اللَّهُ غيرهُ ومنْ أظهَرَ شَيئاً أهْرَقَ اللهُ دَمَهُ.). ثُمَّ قال: (يَذْبَحُهُمْ - وَالَّذى نفسى بِيَدِهِ! کَما يَذبَحٌ القَصَّابُ شاتَهُ.) وأوْ مَأَبِيَدِهِ إلى حَلْقِهِ -...)(13)
حضرت فرمود: (وى به حال مرجئه، هنگامى که قائم ما قيام کند، به چه کسى پناه خواهند برد؟). راوى گفت: (مى گويند: در آن هنگام که ما وشما در برابر عدالت يک سان خواهيم بود.). فرمود: (هر يک از آنان توبه کنند، خدا، از او مى گذرد واگر در درون خود نفاق ودورويى داشته باشد، خداوند، جز او کسى را تبعيد وآواره نمى کند واگر چيزى از آن نفاق را آشکار سازد، خداوند خونش را خواهد ريخت.). سپس فرمود: (سوگند به ان که جان ام در دست او است! همچنان که قصاب، گوسفندش را سر مى برد، آنان را خواهد کشت.) ويا دست به پيشانى اشاره کرد.

- پاورقی -

(13) الغيبة نعمانى، ص 283؛ بحار الانوار، ج 52، ص 357؛ معجم الاحاديث، ج 3، ص 305.

نوشتن دیدگاه