ƒ26 «فَكُلِى وَ اشْرَبِى وَ قَرِّى عَيْناً فَإِمّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولِى إِنِّى نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا»  
 
ترجمه  :
26. پس تناول كن از اين رطب‌ها و بياشام از اين آب و چشم خود را روشن كن كه همچو نعمتى خداوند منت گذارده بر تو و همچو پسرى به تو عنايت فرموده و اما از جهت وحشت از قوم پس هرگاه رويت كردى از بشر احدى را و از تو سوال كردند به اشاره به آن‌ها برسان كه من نذر صوم كرده‌ام با احدى تكلّم نمى‌كنم تا خود عيسى (علیه السلام) حجت را بر آن‌ها تمام كند.
 
تفسير :
(فَكُلِى) در خبر دارد: از حضرت صادق (علیه السلام) كه بهتر چيزى كه به زن‌هاى نفساء مى‌دهند رطب است مخصوصاً رطب مدينه و اگر ميسّر نشود رطب محالّ[1]  ديگر و اگر او هم ميسّر نشود تمر، يعنى خرما به او بدهند[2]  (وَ اشْرَبِى) از آب، مخصوصاً آب فرات (وَ قَرِّى عَيْناً) چه قرة العينى بالاتر از اينكه خداوند به او عنايت فرمايد فرزندى كه داراى مقام اولوالعزمى باشد و در اول ولادت تكلم كند و معجزات بزرگ، مثل احياى موتى و شفاى كور و امثال اين‌ها (فَإِمّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً) اگر بشرى را برخوردى و از تو سوال كرد كه اين طفل را از كجا آوردى؟ (فَقُولِى) به اشاره به دست و سر و بعضى گفتند: اجازه اين كلام را داشت[3] . (إِنِّى نَذَرْتُ) البته بعد از اين دستور نذر
كرده بود كه كذب لازم نيايد (لِلرَّحْمنِ صَوْماً) كه در شرايع سابقه مشروع بود صوم صمت كه از تكلم با ناس امساك كنند، چنانچه از اكل و شرب امساك مى‌كنند[4]  (فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا) ولى از دعا و ذكر و نماز و تلاوت ممنوع نبودند.

__________________________________________________________________________________________

[1] .  محال جمع محل: مكان‌ها. در اينجا مراد رطب مناطق ديگر است .
[2] .  ر.ك: المحاسن: ج2، ص535، ح803، به نقل از رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)؛ و همين منبع: ح802 بااختلاف از امام صادق(علیه السلام) آورده است ؛ دعائم الاسلام: ج2، ص147 و مستدرك الوسائل :ج15، ص136. اين دو منبع روايت را از اميرالمؤمنين (علیه السلام) نقل كرده‌اند.
[3] .  تفسير البغوى: ج3، ص193 وتفسير ابن زمنين: ج3، ص94.
[4] .  تفسير مجمع البيان: ج6، ص418 و تفسير السمعانى: ج3، ص287.

نوشتن دیدگاه