نه تنها از نظر روحی و اخلاقی که از جهت جسمانی نیز مردی به تمام معنا «کامل» بود. رنگ رخش گندمگون، چهره اش درخشان، ابروانش به هم پیوسته، چشمانش فراخ و پلک ها قدری سنگین می نمود. قامتی به اندازه داشت نه بسیار بلند قد بود و نه چندان کوتاه قد به نظر می رسید. زیباروی و خندان بود. گردنی مانند صراحی نقره داشت. دارای سینه ای گشاده و شانه های پهن بود. بازو و دستش چنان پر می نمودند که گویی یک پارچه بودند. پشتی محکم و عریض و شکمی بزرگ داشت؛ متمایل به چاقی بود. ماهیچه پایش برآمده و هرچه پایین تر می آمد، باریک تر می شد. ماهیچه دست او نیز چنین بود.
در راه رفتن خیلی به پیامبر صلی الله علیه و آله شباهت داشت. قوّه و نیروی بدنی او به حدّ کمال بود. در میان همگنانش کسی نیروی او را نداشت. قوّتش به قدری بود که بدون زحمت سواری را از روی اسب می ربود و به زمین می زد و اگر پنجه به بازوی کسی می افکند، او را در جای خود چنان میخکوب می کرد که قادر به حرکت نمی شد. با هرکسی کشتی می گرفت او را به زمین می زد. سنگ های بزرگ را به راحتی برمی داشت و سنگین ترین درها را از جا برمی کند.(15)
15 . محمّد علی خلیلی، زندگانی حضرت علی علیه السلام / 13.

نوشتن دیدگاه