يا اميرالمؤ منين عليه السلام تو را به جان فاطمه اطهر و حسن و حسين و محسن مظلومت قسم مى دهيم ما را هم شفاعت كن و به بهشت ببر گرچه گنه كاريم ولى از صميم قلب به شما عشق مى ورزيم بلكه توقع داريم، از همان حال احتضار بر بالين ما حاضر باشى، چنان كه خود به حارث همدانى فرمودى، يا مولانا يا اميرالمؤ منين يا على ابن ابى طالب يا اخا السرول و يا زوج البتول انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بك الى الله يا وجيها عندالله اشفع لنا عندالله.
شاعر شيرين زبان عرب چه خوش سروده است:
يا حار همدان من يمت يرنى
يعرفنى طرفه و اعرفه
و انت عند الصراط تعرفنى
اقول النار حين توقف للعرض
ذريه لاتقربيه ان له
اسقيك من بارد على ظما
قول على لحارث عجب
هر كه زين دار فنا رخت ببندد بايد
دوستان را متبسم نگرم، خصم خشن
مى شناسى تو مرا، چون برسى نزد صراط
امر بر آتش دوزخ هم او را بگذار
چو نگاهش به من افتاد بگويم كه على
واگذاريد و مپوييد كه اندر كف او
تشنه چون گردى و سوزى ز عطش در آن حال
آب شيرين و گوارا و زلالى دهمت
نيست ترديد در اين گفته مولا اما
پيروى طبع تو امروز گهربار بود
لاحول و لاقوه الابالله العلى العظيم.
----------------------------------------------
1-بحارالانوار، ج 39، ص 241
2-عمادزاده، زندگانى اميرالمومنين عليه السلام ص 420
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)
