حسين على پور
بحث امكان تشرّف در زمان غيبت را با حديثى از امام صادق(عليه السلام)آغاز مى كنيم:
«قال أبو عبد اللّه(عليه السلام): للقائم غيبتان: إحداهما قصيرة، والاُخرى طويلة، الغيبة الاُولى لا يعلم بمكانه فيها إلاّ خاصّة شيعته، والاُخرى لا يعلم بمكانه فيها إلاّ خاصّة مواليه»(1).
«امام صادق(عليه السلام) فرمود: براى قائم(عليه السلام) دو گونه غيبت وجود داد: يكى از آن دو كوتاه و ديگرى طولانى مى باشد.
ويژگى غيبت اول آن است كه مكانِ آن حضرت را جز خواصّ شيعيان كسى نمى داند. ويژگى غيبت دوم آن است كه مكانِ آن حضرت را جز خواص موالى و دوستان وى كسى نمى داند».
از اين روايت نكاتى استفاده مى شود كه شايان ذكر و متناسب با موضوع بحث است. البتّه قبل از بيان نكات، لازم است بگوييم:
اولا: اين روايت از نظر سند صحيح است و تمام راويان آن از افراد موثّق هستند(2).
ثانياً: روايات به اين مضمون متعدّد است كه به خاطر رعايت اختصار به ذكر يكى از آن ها اكتفا كرديم.
اينك به طور اختصار نكات را بيان مى نماييم:
نكته اوّل: از جمله «للقائم غيبتان إحداهما قصيرة» استفاده مى شود كه حضرت قائم(عليه السلام) داراى دو گونه غيبت است; يكى از آن دو كوتاه و ديگرى طولانى است كه جمله «الاُخرى طويلة» اشاره به آن است.
---------------------------------------
(1) كافى، ج 1، ص 340; غيبت نعمانى، ص 170، با اندكى اختلاف.
(2) راويان حديث عبارتند از: مرحوم كلينى، محمّد بن يحيى، محمّد بن حسين (ابو جعفر زيّات)، حسن بن محبوب و اسحاق بن عمّار.
-----------------------------------------------
www.m-mahdi.com