26 « اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَيَقْدِرُ وَفَرِحُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَمَاالْحَياةُ الدُّنْيا فِى الاْخِرَةِ إِلاّ مَتاعٌ »
ترجمه :
26. خداوند تبارك و تعالى بسط مىدهد و توسعه رزق هر كه را مصلحت باشد و حكمت اقتضا كند و مشيتش تعلق بگيرد و تنگ مىگيرد و تضييق مىفرمايد هر كه را اصلاح داند و اهل دنيا فرحناك مىشوند به اين امتعه دنيوى و توسعه آن و حال آنكه نيست اين حيات دنيوى در جنب آخرت مگر يك مايه تعيشى تا مدت قليلى ، چنانچه مىفرمايد: «وَ لَكُمْ فِى الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتاعٌ إِلى حِينٍ»[1] .
تفسير:
[ در بسط و تنگى رزق و حكم آنها ]
«اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ» « بسط رزق » حِكَم و مصالحى دارد : بسا در اثر عبادت و بندگى و توجه به خدا بسط مىدهد كه يكى از مثوبات دنيوى آنهاست و بسا براى امتحان است كه در توسعه ، دست از وظايف دينى خود برمىدارد يا عمل مىكند و بسا توسعه يك نفر ، امتحان صد نفر مىشود و بسا از راه غضب و عقوبت است: «لِيَزْدادُوا إِثْماً وَلَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ»[2].
«وَ يَقْدِرُ» و همچنين ضيق معيشت حكمى دارد: يكى آنكه آلوده به زخارف دنيوى نشوند و متوجه حق گردند؛ يكى عقوبت معاصى كه موجب ضيق مىشود ؛ يكى امتحان و غير اينها.
«وَ فَرِحُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا»، نوع بشر علاقه به زندگانى دنيا دارند و حال آنكه صد سال با يك روز تفاوتى ندارد؛ بالاخره بايد رفت. گفتند حضرت نوح عليهالسلام سال عمر كرد، موقع قبض روحش به ملكالموت فرمود: «مثل اين است كه از آفتاب آمدم به سايه» .
«وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا فِى الاْخِرَةِ إِلاّ مَتاعٌ» حيات فانيه با حيات باقيه چه نسبتى دارد؟ اگر بگوييم مثل قطره است به دريا، كم گفتهايم؛ زيرا دريا هم فانى مىشود. تمام عمر دنيا با يك نفس برابر است؛ فقط حيات دنيا براى تحصيل آخرت خوب است والاّ هرچه كمتر باشد، بهتر است.
------------------------------------------------------------
[1] . و براى شما در زمين تا مدت محدودى محل قرار و برخوردارى [از نعمات خداوند] مىباشد. سوره بقره: آيه 36.
[2] . بلكه موجب زيادتى معاصى آنهاست و براى آنهاست عذاب خواركننده. سوره آل عمران: آيه 178.
آیه ٢٦ « اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَيَقْدِرُ وَفَرِحُوا ... »
- بازدید: 1927