بسم‏الله‏الرحمن‏الرحيم
و الحمد للّه‏ ربّ العالمين و الصلاة و السلام على سيد المرسلين و على سادات أهل الجنة أجمعين و اللعن على أعدائهم من اللّه‏ و خلق السماوات و الأرضين
[معرفى سوره رعد]
[اما كلام در فضيلت اين سوره مباركه ]
حديثى ابن بابويه[1] از حضرت صادق عليه‏السلام مسنداً روايت كرده فرمود:
«من أكثر قراءة سورة الرعد لم يصبه اللّه‏ بصاعقة ولو كان ناصبياً و إذا كان مؤناً دخل الجنة بلاحساب و يشفع في جميع من يعرفه من أهل بيته و إخوانه»[2] ؛  و قريب به همين مفاد عياشى[3] از آن حضرت روايت كرده[4] و اخبار ديگرى هم داريم لكن چون سند ندارد ، از نقلش خوددارى كرديم.
سوره رعد سيزدهمين سوره از قرآن كريم و مشتمل بر 43 آيه مى‏باشد . اكثر مفسرين برآنند كه اين سوره مكى است و همچنانكه علامه طباطبائى  رحمه‏الله فرموده‏اند : سياق و مضامين آيات اين سوره ، قول به مكى بودن آن را تقويت مى‏كند .
از آنجا كه اين سوره در مكه نازل شده است محورهاى اين سوره ايمان به خدا و رسول او و اعتقاد به قيامت است .
آيات اوليه اين سوره به معرفى بعضى از آيات الهى مى‏پردازد و هدف از اين معرفى را يقين و باور به ملاقات پروردگار در روز قيامت مى‏داند و آن‏ها را نشانه الهى براى كسانى مى‏داند كه اهل تفكر و تعقل‏اند .
يكى از محورهاى مهم اين سوره بيان اين حقيقت است كه قرآن كتابى الهى است و معجزه پيامبر اكرم  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏باشد و ايشان هم فرستاده خداوند مى‏باشند كه آيه اول و آخر اين سوره بر اين مطلب دلالت دارد .
آيه 11 از اين سوره به يكى از سنت‏هاى خداوند متعال اشاره دارد مبنى بر اينكه سرنوشت جوامع بشرى به دست خود آنان است و خداوند سرنوشت هيچ گروهى را تغيير نمى‏دهد مگر اينكه اعمال و رفتار آنان تغيير كند و اگر به واسطه كردار ناپسند آنان ، عذابى بر ايشان مقدر شده باشد هيچ بازگشتى براى آن نمى‏باشد .
علّت نامگذارى اين سوره به « رعد » آيه 13 مى‏باشد كه مى‏فرمايد : « يُسَبِّحُ الرَّعْدَ بِحَمْدِهِ » ؛ رعد ، به حمد او تسبيح مى‏گويد . اين آيه و آيه 15 به خوبى دلالت دارند بر اينكه تمام موجودات عالم ، خداوند متعال را تسبيح و پرستش مى‏كنند .
بخشى از آيات اين سوره نيز به مقابله با مشركين و منكرين قيامت مى‏پردازد و در آيه 17 باطل را مانند كف روى آب مى‏داند كه بعد از مدتى از بين مى‏رود و حق را به آب خالصى تشبيه مى‏كند كه باقى مى‏ماند و به مردم نفع مى‏بخشد .
در بخشى ديگر از آيات به تقابل افراد نيك و شر پرداخته و مشخصه افراد نيك را وفاى به عهد الهى ، صله رحم و ارتباط با خويشان ، ترس از خدا ، صبر ، اقامه نماز ، انفاق و پاسخ نيكو در مقابل بدى مى‏داند . از ويژگى‏هاى افراد شر نيز ، شكستن پيمان الهى ، قطع رحم و فساد روى زمين را بر مى‏شمارد كه چنين افرادى ملعون و جايگاهشان جهنم معرفى شده است .
از ديگر مسائل مطرح شده در اين سوره مى‏توان به اين امور اشاره كرد : 1 . وسعت و تنگ شدن رزق و روزى به دست خداست . 2 . آرامش دل‏ها بايد خداست . 3 . محو واثبات امور و يا همان « بداء » كه شيعه به آن معتقد است به دست خداوند است .
در اين سوره به دو فضيلت از فضائل اميرالمؤمنين  عليه‏السلام نيز اشاره شده است :
اول : آيه 7 از اين سوره مى‏فرمايد : اى پيامبر تو فقط هشدار دهنده‏اى و براى هر قومى رهبرى است . طبق تفسير فريقين ، منظور از رهبر و هدايتگر اين قوم ، حضرت على  عليه‏السلاممى‏باشد .
دوم : در آيه 43 از اين سوره ، حضرت على  عليه‏السلام در كنار خداوند به عنوان شاهد صدق و راستى پيامبر اكرم  صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در امر نبوت مى‏باشد كه اين فضيلت از بزرگترين و ممتازترين فضائل براى آن حضرت محسوب مى‏شود . ر . ك : احقاق الحق : ج3 ، ص88 و ج20 ، ص75 ؛ تفسير الميزان : ج11 ، ذيل تفسير سوره ؛ تفسير نمونه : ج10 ، ص131 و منابع ديگر .
---------------------------------------------------
[1] .  مختصرى از زندگى نامه وى در همين تفسير ، ج1 ، ص85 گذشت .
[2] .  هر كس سوره رعد را زياد بخواند ، خداوند مانع اصابت صاعقه به او مى‏شود ، هر چندناصبى باشد و اگر مؤمن باشد ، خداوند او را بدون حساب وارد بهشت مى‏كند و هر كس از خاندان و برادرانش را كه مى‏شناسد ، درباره آن‏ها شفاعت مى‏كند . ثواب الأعمال : ص135 و تفسير نورالثقلين : ج3 ، ص413 ، ح1 .
[3] .  مختصرى از زندگى نامه وى در همين تفسير ، ج9 ، ص487 گذشت .
[4] .  تفسير عياشى : ج2 ، ص217 .

نوشتن دیدگاه