81   «فَلَمّا أَلْقَوْا قالَ مُوسى ما جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللّه‏َ سَيُبْطِلُهُ إِنَّ اللّه‏َ لايُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ»
ترجمه :
81. پس چون كه سحره القاى سحر خود كردند، حضرت موسى فرمود: آنچه آورديد شما به او از راه سحر محققاً خدا به همين زودى باطل مى‏فرمايد او را. محققاً خداوند اصلاح نمى‏كند عمل كسانى كه افساد مى‏كنند.
تفسير :
[بطلان و نابودى سحرِ ساحران]
«فَلَمّا أَلْقَوْا»، تمام نفوس متوحش[1] و چشم‏هاى خود را متوجه به موسى [كردند و موسى ]يك كنارى ايستاده يك عصا در دست دارد، سحره بسيار خوشحال و خرسند متوجه به موسى، كه اين عمليات ما[اكنون، ]نوبت شماست، مى‏توانى در مقابل آن عرض اندامى كنى؟ حضرت موسى با كمال بى‏اعتنايى و بى‏اهميتى «قالَ مُوسى»فرمود به سحره فرعون: «ما جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ» آنچه شما آورديد، با اينكه در نظرتان بسيار با اهميت است «إِنَّ اللّه‏َ سَيُبْطِلُهُ» به همين زودى خدا از بين مى‏برد و نابود و باطل و فاسد مى‏فرمايد و نسبت فعل را به خود نداد و به خدا داد، براى اينكه فعل موسى عليه‏السلامفقط القاى عصا بود، و اما ثعبان شدن و بلعيدنِ تمامِ سحرِ سحره را، فعل الهى است و اوست كه باطل مى‏كند عمليات آن‏ها را، پس در مقام موعظه و نصيحت فرمود: «إِنَّ اللّه‏َ لايُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ»، زيرا عمل مفسدين عمل فاسد است و عمل فاسد ضدّ عمل صالح است و اجتماع ضدّين محال است و برگشت آن به اجتماع نقيضين مى‏شود كه از محالات اوليه است. و القاى عصا فرمود و تمامِ سحرِ سحره را بلعيد به اندازه‏اى كه به فوريت سحره درك كردند كه اين از عنوان سحر خارج است، پس به سجده افتادند كه مى‏فرمايد: «فَأُلْقِىَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ * قالُوا آمَنّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ * رَبِّ مُوسى وَهارُونَ»[2] و آمدند به طرف موسى، و جماعتى از بنى اسرائيل هم به شرف ايمان مشرف شدند و قليلى از آل فرعون، مثل مؤن آل فرعون كه «يَكْتُمُ إِيمانَهُ»[3] [؛ايمانش را پنهان مى‏كرد]. فرعونيان مغلوب شدند و بسيار خفت پيدا كردند و برگشتند، كه مى‏فرمايد:
«فَغُلِبُوا هُنالِكَ وَانْقَلَبُوا صاغِرِينَ»[4]، لكن فرعون با اينكه حق براى او مكشوف شد و يقين پيدا كرد، خباثت باطنيه او مانع از قبول شد، خود را از بزرگى نينداخت و تهديد كرد سحره را، كه چرا بدون اذن من ايمان آورديد، كه
شرحش گذشت در اعراف[5].
--------------------------------------------------
[1] .  هراسان بودند.
[2] .  يك مرتبه سحره به سجده افتادند، گفتند سحره بعد از اينكه به سجده افتادند كه ايمان آورديم به پروردگار جميع عوالم، پروردگار موسى و هارون. سوره شعراء: آيات  46 ـ 48 .
[3] .  سوره غافر : آيه 28 .
[4] .  پس مغلوب شدند فرعونيان و از آن عظمتى كه در انظار مردم داشتند افتادند و از آن بزرگى بيرون رفتند و كوچك شدند. سوره اعراف: آيه 119 .
[5] .  ر . ك : همين تفسير ، ج8 ، ص214 .

نوشتن دیدگاه