63   « وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِى الأَرْضِ جَمِيعاً ما أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَلكِنَّ اللّه‏َ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ »
ترجمه :
63. و خداوند الفت و محبت انداخت بين قلوب مؤنين با يكديگر، كه اگر شما انفاق مى‏كردى آنچه كه در روى زمين است نمى‏توانستى بين آن‏ها الفت بيندازى و لكن خداوند به قدرت كامله خود الفت انداخت بين آن‏ها، زيرا خداوند محققاً قادر ريزه‏كار است و عالم به جميع حكم و مصالح است.
تفسير :
[الفت قبايل عرب به بركت اسلام]
اگر كسى تاريخ زمان جاهليت قبل از اسلام را در قسمت جزيرة العرب بداند كه چه اندازه عداوت بين قبايل عرب بود كه گفتند اگر كسى از يك قبيله يك لطمه به صورت يك نفر از قبيله ديگر مى‏زد دو قبيله چه اندازه خون‏ريزى و قتل و غارت از يكديگر مى‏كردند و اين عداوت و بغضا را دولت قاهرى مثل كسرى و خسرو و پرويز نتوانستند برطرف كنند لكن خدايى كه مقلّب القلوب است به بركت تشرف آن‏ها به اسلام و ايمان و اخلاق فاضله و اعمال صالحه
«وَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ» و اين از اعاظم آيات الهى است و از قدرت بشر خارج است و خود يك معجزه بزرگ و دليل واضح بر حقانيت دين مقدس اسلام است كه «لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِى الأَْرْضِ» از جواهرات و فلزات و حبوبات و فواكه و غير اين‏ها «جَمِيعاً» تمام آن‏ها را «ما أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ» با آن اخلاق حميده و صفات پسنديده كه در وجود مباركت بود كه مى‏فرمايد: «وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ»[1]، كه گفتند سه چيز باعث ترويج دين شد: مال خديجه براى طمع به مال، و شمشير على عليه‏السلامبراى ترس، و اخلاق پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهبراى طالبان حق،
«وَلكِنَّ اللّه‏َ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ» به تصرف در قلوب، حتى دارد هر كدام از آن‏ها اگر احتياج مالى پيدا مى‏كرد مى‏رفت از جيب برادر مؤن هر مقدار احتياج داشت برمى‏داشت.
«إِنَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ»تفسيرش مكرر بيان شده.
-------------------------------------------------
[1] .  و محققاً تو هرآينه بر اخلاق عظيم هستى. سوره قلم: آيه 4 .

نوشتن دیدگاه