207  « وَمِنَ النّاسِ مَنْ يَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّه‏ِ وَاللّه‏ُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ »
ترجمه :
207 . و بعضى از مردم كسى است كه جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‏ فروشد ، و خداوند نسبت به بندگان مهربان است.
تفسير :
در غاية المرام بيست حديث كه نُه حديثش از طرق عامّه و يازده حديثش از طرق خاصّه است روايت مى ‏كند كه اين آيه در شأن امير المؤمنين عليه ‏السلام در ليلة المبيت ، يعنى شبى كه در جاى پيغمبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله خوابيد و پيغمبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله به مدينه هجرت فرمود نازل شد، و اين مطلب را عموم مفسرين عامّه و خاصّه در ذيل اين آيه ذكر نموده ‏اند[1].
« وَمِنَ النّاسِ » ، « مِن » براى تبعيض است و طبق اخبار وارده در ذيل آيه مراد از بعض مردم ، اميرالمؤمنين على عليه ‏السلام است. « مَنْ يَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّه‏ِ » جان خود را براى طلب مرضات و خشنودى خدا فروخت و حاضر شد هر گونه اذيت و آزارى به او بشود و حتى كشته شود و پيغمبر اكرم صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏ آله جان به سلامت ببرد و اين فداكارى را تنها براى خشنودى خدا انجام داد. « وَاللّه‏ُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ » و خداوند نسبت به بندگان خود رئوف و مهربان است و در مقابل فداكارى آنان رحمت خود را شامل حالشان مى ‏نمايد و چنان كه مكرر گفته ‏ايم، شأن نزول آيات با عموم آن‏ها منافات ندارد و مقتضاى عموم آيه اين است كه هر كس كه در راه جهاد يا دفاع و يا موارد مشروع ديگر شهيد شود و يا در معرض شهادت واقع شود مشمول اين آيه خواهد بود.
-----------------------------------------------------------
[1] .  ر . ك : غاية المرام : ج4 ، ص16 ؛ امالى طوسى : ص252 ، ح451 ، وص446 ، ح996 و998 ؛ روضة الواعظين : ص104 ؛ تفسير عياشى : ج1 ، ص120 ، ح293 ؛ تفسير قمى : ج1 ، ص79 ؛ مجمع البيان : ج2 ، ص 535 و تفسير البرهان : ج1 ، ص451 ، ح1 ـ 3 و ص 452 ، ح4 ـ 6 و ص 454 ، ح11 .

نوشتن دیدگاه