206   « وَإِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّه‏َ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالاْءِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهادُ »
ترجمه :
206 . و هنگامى كه به او گفته مى ‏شود كه از خدا بترس و تقوا اختيار كن ، جاه و مقامش او را به گناه وا مى‏ دارد ، پس دوزخ او را بس است و آن بد جايگاهى است
تفسير :
« وَإِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّه‏َ » ، گوينده اين سخنِ واعظ ، و از جانب خدا ، يا پيغمبر يا امام و يا مسلمين مى ‏باشند كه به او مى ‏گويند، تقوا پيشه كن و از خدا بترس و در روى زمين فساد مكن و در نابودى مردم و دست رنج آنان كوشش منماى.
« أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالاْءِثْمِ » ، « عزتِ » ظاهرى كه به واسطه رياست بر مردم به دست آورده ، او را مى ‏گيرد و به گناه و نافرمانى وا مى ‏دارد .
« فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهادُ » ، « جهنم » براى جزاى او كافى است و آن دوزخ بد جايگاهى است ، و « مهاد » به معنى فراش و بستر است.
و سختى و بدبختى دوزخ و كيفيت عذاب آن در آيات قرآن و كلمات اهل بيت ، مخصوصاً اميرمؤمنان عليه ‏السلام بسيار است. از آن جمله در دعاى كميل عرض مى ‏كند : « فكيف احتمالي لبلاء الآخرة و جليل وقوع المكاره فيها ، و هو بلاء تطول مُدّته ، و يدوم بقاؤه ، و لا يُخفَّف عن أهله ؛ لأنّه لا يكون إلاّ عن غضبك و انتقامك و سخطك ، و هذا ما لا تقوم له السماوات و الأرض . . . » إلى آخر الدعاء[1] .
-------------------------------------------------------
[1] .  من چگونه مى ‏توانم سختى‏ هاى آخرت و بزرگى عذاب و رنج آن را تحمل كنم، در حالى كه آن عذاب طولانى مدت و مداوم و ابدى است و هيچ تخفيفى براى اهل آن نيست، زيرا آن عذاب از خشم و قهر و غضب و انتقام تو سرچشمه گرفته و آسمان‏ها و زمين در مقابل آن طاقت تحمل و مقاومت ندارند . مصباح المتهجد : ص586 .

نوشتن دیدگاه