160 « إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَأَنـَا التَّوّابُ الرَّحِيمُ »
ترجمه :
160 . مگر كسانى كه توبه نمودند و اصلاح گذشته نمودند و آنچه را خداوند نازل فرموده بود بيان نمودند ، پس بر ايشان به رحمت خود بازگشت مى‏ كنيم و من توبه پذيرنده و بخشاينده هستم.
تفسير :
« إِلاَّ الَّذِينَ تابُوا » استثناى از لعن درباره كتمان كنندگان است كه با سه شرط از اين لعنت خارج مى ‏شوند :
1 . «توبه» و پشيمانى از كتمان‏هاى گذشته ، و حقيقتِ توبه همان ندامت است ، چنانچه پيغمبر اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله فرموده : « كفى في التوبة الندم »[1] .
2 . « اصلاح » ضررهايى كه در اثر كتمانْ متوجه شده ؛ از اضلال مردم و اضرار به آنان و غيره كه بايد تدارك شود .
3 . « تبيين » آنچه كتمان نموده ؛ به اين معنى كه حقيقت را بيان كند و ديگر كتمان ننمايد . و از اين آيه استفاده مى‏ شود كه توبه مرتد قبول است ؛ زيرا مفاد آيه اين است كه انسان به كتمان نمودن حقيقت ، كافر و مستحق لعن و عذاب مى ‏گردد و به توبه ، از كفر و استحقاق لعن بيرون مى‏ آيد .
و تفسير كلمه « تابَ » و بيان توبه و همچنين تفسير « توّاب » و « رحيم » در ضمن بيان كلمه استغفار گذشت[2] .
------------------------------------------------------------
[1] .  تحف العقول : ص55 ، و بحار الأنوار : ج74 ، ص 159 ، ح154 . در تحف العقول « كفى فى ‏الندم توبة » آمده است .
[2] .  ر . ك : همين تفسير ، ج1 ، ص 341 .

نوشتن دیدگاه