146 « الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقاً مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ »
ترجمه :
146 . كسانى كه آنان را كتاب داديم پيغمبر اسلام را مى ‏شناختند چنانچه پسران خود را مى‏ شناسند ؛ و همانا گروهى از اهل كتابْ حق را مى ‏پوشانند در حالى كه مى ‏دانند .
تفسير :
از تفسير على بن ابراهيم[1] از حضرت صادق عليه ‏السلام روايت شده كه فرمود : « نزلت هذه الآية في اليهود و النصارى ، يقول اللّه‏ تبارك و تعالى : « الذين آتيناهم الكتاب يعرفونه » ، يعني يعرفون رسول اللّه‏ صلى‏ الله ‏عليه‏ و ‏آله « كما يعرفون أبناءهم » ؛ لأنّ اللّه‏ عزّ و جلّ قد أنزل عليهم في التوراة و الإنجيل و الزبور صفة محمدٍ صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله و صفة أصحابه  ومبعثه ومهاجرته ، و هو قول اللّه‏ تعالى : « محمدٌ رسولُ اللّه‏ِ و الذين آمنوا معه أشدّاءُ على الكفّار رحماءُ بينَهم تراهُم رُكّعاً سُجّداً يبتغون فضلاً من اللّه‏ِ و رِضواناً سيماهم فى وجوهِهِم من أثرِ السجودِ ذلك مَثَلُهُم فى التوراةِ و مَثَلُهُم فى‏الإنجيل كَزَرعٍ . . . »الآية ، و هذه صفة رسول اللّه‏ في التوراة و صفة أصحابه ، فلمّا بعثه اللّه‏ عزّو جلّ ، عرفه أهل الكتاب كما قال جلّ جلاله : « فَلَمّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ »[2] .
« وَإِنَّ فَرِيقاً مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ » وجه اينكه تعبير به « فريق » فرموده ، يا براى اين است كه علماى اهل كتاب را منظور داشته ؛ زيرا آنان حق بر ايشان ثابت شده و باز كتمان مى ‏كنند ، ولى عوامِ آن‏ها كه خبر از كتاب ندارند ، انكار آن‏ها از روى جهل است و مؤد اين وجهْ جمله « وَهُمْ يَعْلَمُونَ » است ، و يا براى اين است كه بعضى از اهل كتاب ايمان آورده و بعد از آنكه حق بر ايشان روشن شد كتمان نمودند.
---------------------------------------------------------
[1] .  مختصرى از شرح حال وى در همين تفسير : ج1 ، ص74 بيان شد .
[2] .  اين آيه درباره يهوديان و مسيحيان نازل شد . خداوند متعال مى ‏فرمايد : « كسانى كه به آن‏ها كتاب داديم ، او را مى ‏شناسند » ؛ يعنى پيامبر خدا را مى‏ شناسند ، « همچنان كه فرزندانشان را مى‏ شناسند » ، زيرا خداوند متعال در تورات و انجيل و زبور صفات محمّد صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏ آله و اصحاب و يارانش و نيز طريقه بعثت و هجرت او را براى يهوديان و مسيحيان نازل فرمود و اين همان سخن خداست كه فرمود : « محمد صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله رسول خداست و كسانى كه با او هستند ، سخت‏ گيرانند بر كفار و رحيم و مهربان هستند بين خود ، برادران دينى مى ‏بينى آن‏ها را در حال ركوع و سجود طلب مى‏ كنند فضل را از خدا و خشنودى را ، نشانه ‏هاى آن‏ها در صورت‏ هاى آن‏ها ظاهر است ، از آثار سجده ‏هاى آن‏ها ؛ اين است مَثَل آن‏ها در تورات و مَثَل آن‏ها در انجيل مثل زرعى كه سبز و خرم باشد و رشد كند » . و اين صفت رسول خدا و اصحابش در تورات است . وقتى كه خداوند پيامبر را به رسالت مبعوث كرد ، اهل كتاب او را شناختند ، همچنان كه خداوند فرمود : « وقتى آنچه را كه مى‏ شناختند نزد آن‏ها آمد ، او را انكار كردند . » تفسير قمى : ج1 ، ص33 . كه در آن « و مبعثه و هجرته » آمده ، ولى در برخى منابع همچون تفسير نور الثقلين : ج 1 ، ص 99 ، ح 278 « مبعثه و مهاجرته » يا « مبعثه و مهاجره » آمده كه مورد اخير اشتباه است .

نوشتن دیدگاه