141   « تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَلَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَلا تُسْئَلُونَ عَمّا كانُوا يَعْمَلُونَ »
ترجمه :
141 . اينان گروهى بودند كه گذشتند و هر چه كردند نتيجه ‏اش براى خودشان مى ‏باشد و آنچه شما مى ‏كنيد نيز نتيجه ‏اش براى خودتان مى ‏باشد و از آنچه آنان مى‏ كردند از شما سؤل نمى‏ شود .
تفسير :
عين اين آيه در چند آيه قبل گذشت و تفسير آن ذكر گرديد[1] ، تنها در وجه تكرار آن مفسرين وجوهى ذكر نموده ‏اند ، چنانچه در مجمع البيان از قول مفسرين سه وجه ذكر نموده و در الميزان نيز وجه رابعى متذكر شده[2] ، لكن هيچ يك از اين وجوه به نظر تمام نيست .
و آنچه از سياق آيات استفاده مى‏ شود اين است كه چون در آيات قبل از آيه اولى خداوند شمّه ‏اى [= بخشى] از شؤون انبيا ؛ مانند ابراهيم و يعقوب را متذكر شد و اين بسا موجب مى‏ شود كه يهود و نصارا سوء استفاده نموده و بگويند اين‏ها آباى ما هستند و به آن‏ها افتخار نمايند ، خداوند براى دفع دخل مى ‏فرمايد مقام و شأن و خوبىِ آن‏ها مربوط به خودشان بوده و اولاد ناخلف و لجوج و معاند از آن بهره[اى] نمى ‏برد .
و آياتِ قبل از آيه ثانيه چون در مورد ابطال دعاوى يهود و نصارا بوده كه انبيا را يهودى يا نصرانى مى ‏پنداشته و با مسلمين محاجّه [= بحث و جدل] مى ‏نمودند ، خداوندْ پس از ابطال اين دعاوى ، به بيانى كه ذكر شد مى‏ فرمايد : آنان هر چه و هر كه بودند مربوط به شما نيست و شماها گرفتار اعمال خود و مسئول آن‏ها مى‏ باشيد.
---------------------------------------------------
[1] .  ر .ك : همين جلد ، آيه 134 .
[2] .  مجمع البيان : ج1 ، ص 411 و تفسير الميزان : ج1 ، ص 308 .

نوشتن دیدگاه